Haha, we zijn terug.... hum......

Waarde lezers van onze voorbije belevenissen in "den afriek". Of liever gezegd : dat hadden jullie gehoopt, haha.
Waarom was er niks te zien op mijn site ? Heb daar een héél simpele uitleg voor. Vind ik toch. Ik had de reis zódanig geregeld dat vrijwel elke lokatie gelegen was op zo’n 50km van de bewoonde wereld en er dus in de verre omtrek niks te bespeuren viel waar ik onze wederwaardigheden op kwijt kon. Heb nog efkes gespeeld met het idee korte berichtjes te geven via gsm, maar dat was bij nader inzicht geen optie, aangezien dat via ‘waarbenjijnu’ direct werd verstuurd naar geheel mijn kennissenkring. Zou bij terugkeer in belgenland een ‘kapitale’ verrassing worden….
Vandaar dat ik nu, terug in Gent, jullie toch wil deelachtig maken van wat er alginder en aldaar te beleven viel.
En bij dezen : mijn verontschuldigingen voor de laattijdigheid…. En vreselijk leuk te lezen waar jullie mee bezig waren op mijne site….

Om te bewijzen dat we nog leven, geen vergrijzingsverschijnselen vertonen en nog minder tekenen van dementie hebben, hieronder DEEL 1

3 en 4 oktober .
Vertrek in Brussel om 19u40 naar Jo’burg. Met een tusenlanding in Parijs (om een stel fransen op te laden) en eentje in Addis Ababa, om de innerlijke mens te spijzen én te laven, want vliegtuigkost blijft vliegtuigkost, lees ‘niet te doen’, zodat we uiteindelijk om 13u20 arriveerden op de OR Tambo International Airport in Johannesburg. Arne had vrijaf genomen om ons op te halen. Tof. Ons vervoermiddel was er eentje van de bovenste plank : nen dikke Mercedes Compressor. Had die efkes geleend van Patricia, zijne vleugeladjudant bij Unesco.
Meteen boodschappen gedaan om de eerste dagen te overleven – niet te vergeten een stop bij de bottlestore….
En het belangrijkste item voor de komende maand ophalen : de Jeep Cherokee Sport 4x4. Was om ons veel ellende te besparen voor groot onderhoud bij Warren. Wat nog maar eens bewijst : Arne is ‘nen schat van nen vent’ ! Trouwens dat bewees hij ‘s avonds nog maar eens door ons een heerlijke maaltijd voor te schotelen. Vroeg naar bed, alez, op de zetel.

5 oktober.
‘Lang’ geslapen. Arne ook. Had blijkbaar niet veel zin om te gaan werken (kan ik volkomen met akkoord gaan)… En wij hadden vandaag geen al te verre rit voor de boeg. Naar Borakalalo National Park. Was daar al eens geweest voor één dag in april dit jaar om te gaan vissen met Arne. En het zag er wel boeiend uit om daar een paar dagen te blijven. Bovendien : de naam van het park begint met ‘BO’, vandaar…
Had gereserveerd voor 2 nachten, maar aangezien het zo mooi is/was (flora zowel als fauna, met nadruk op vogels) meteen Pretoria laten vallen (tonk) en 3 nachten langer gebleven… Onze lokatie was prachtig : een safari-tent aan de oever van de Moretele-rivier. Evenwel géén electriciteit, wel een ijskast op gaaaaazzzz (daar is ze al…). Dat laatste wisten we niet (van de ijskast) en meteen zaten we met een ‘voedseltekort’. Bovendien ligt het park 45km van de eerste stad die naam waardig en daar rij je niet ‘zomaar’ efkes naartoe om naar de slager te gaan. Maar dat is een zorg voor later.
Nu eerst doen waar we voor gekomen zijn : de natuur in en meteen onze eerste gamedrive. Geen leeuwen noch olifanten hier, dus de ‘big-five’ moeten we niet gaan zoeken. Wel een serieus gamma antiloopachtigen (waterbok, koedoe, nyala, sabelantiloop, tsessebe, rood hartebeest, gnoes, impala), de sierlijke giraf, zebra, black backed jackal, opdringerige baboons en de schattige ‘dieven’, de blue vervet, die met zijn blauwe kl…. een plezante verschijning is. En massa’s vogels : kingfishers (4 soorten), afrikaanse hop, hornbill, pied crown, darters, reigers (witte, purperen, goliath), ooievaars, supermooie lilac-breasted roller, coucal, go-away-bird, afrikaanse visarend en nog een hoop vogels en vogeltjes die ik nog moet determineren op foto. I-n-d-r-u-k-w-e-k-k-e-n-d !
‘s Avonds bij het licht van een olielamp (veel zwarte rook…) er onze volledige voorraad vlees doorgejaagd op de ‘braai’ en doorgespoeld met ‘een paar glazen wijn’…. Ons kennende vul je zelf maar het aantal in… Vroeg naar bed en dat zou voor de rest van de reis zo blijven.

Woensdag 6 oktober.
Om 6u waren we al klaar voor de volgende game-drive. Andere kant van het park : Kololo-drive, Tholo- en Serolo-loop. Weer vrijwel dezelfde dieren als gisteren die de revue passeerden. Alles in een prachtig decor. Wel alles kurkdroog en enorme stofwolken vergezellen ons. Fijn stof dat overal tussen en onder kruipt. Het heeft hier in lange tijd geen druppel geregend en dat is niet normaal ‘voor de tijd van ‘t jaar’. En héét : manman, vrouwvrouw, we zitten boven de 35graden. Ook niet normaal in de lente. Zal ons worst wezen, want het heerlijk zo.
Laat in de namiddag ‘efkes’ op en neer gereden naar Letlhabile om geld ‘te tanken’ want de uitbater van het kamp (een echte janet en ik was blijkbaar niet zijn type) wou absoluut centen zien voor ons extra verblijf in Borakalalo. Ik probeerde hem te overhalen om ‘s anderendaags te gaan – konden we dan combineren met boodschappen – maar der was geen lievemoederen aan. Dus eigenlijk in feite een onnodige, overbodige rit van 90km, enkel en alleen om die klier gunstig te stemmen !! Voor proviand in te slaan was het immers te laat… Bo was not amused…
Terug aan onze tent de restanten opgegeten : een salade van tomaten en komkommer, vergezeld van een lekker stuk brood. Gelukkig hadden we wijn. Véél wijn…..
We leven op het ritme van de zon : vroeg uit bed (om vijf uur is het al licht aan het worden) en vroeg naar bed. Tis om 18u donker. En zoals eerder gezegd : genen elektriek.

Donderdag 7 oktober.
Wat dachten jullie : formidastisch goed geslapen. Je hoort hier werkelijk niks. Behalve wat typische ‘afrikaanse’ geluiden die zo typisch zijn voor afrika dat ze niet te beschrijven zijn. Komisch hé !? Om 5u30 uit ons bed, en ongeschoren (ik toch) en ongewassen (allebei) om 6u gaan driven. Honderd meter van onze tent worden we bijna geramd door 3 voorbij stormende witte neushoorns. Indrukwekkende kolossen, zeker in galop ! Op de vlucht voor stropers ??? Is niet ondenkbaar, want een week nadat wij waren vertrokken is het kadaver aangetroffen van een rhino, zonder de hoornen. Dus duidelijk het werk van stropers. En nee, ik weet van niks. Laat dat duidelijk zijn !!
Kwisvraagje tusssendoor : wat is het verschil tussen een witte en zwarte rhino ? En Reposada : gij moet zwijgen hé !
Naar de andere kant van het Park dit keer : Kgwadira Drive met de bijhorende ‘loops’. Is een meer waterrijke kant, want loopt langs de Klipvoor Dam gevormd door de Moretele-rivier en der staat hier, ondanks de droogte, nog een behoorlijk emmerke water ter beschikking van het hier aanwezige dierenrijk. Waaronder ook hippos en krokodillen. Maar die laten zich voorlopig niet zien. Vermoedelijk door de aanhoudende hitte, want hippos hebben een teer velleke…. Beesten gezien in grote getale en vogels waar je als liefhebbet alleen maar kunt van dromen. Heb heerlijke fotos kunnen maken, alleen was de Burchell’s Coucal me telkens te vlug af en heb ik een paar foto’s met alleen de staart derop of helemaal niks…
‘s Middags zijn we terug naar Letlhabile gereden, 45km verder. Jawel, om boodschappen te doen…. En onze voorraad wijn was ook dringend toe aan wat aanvulling. Meteen een karton van 5 liter gekocht…. Boodschappen : dat betekende wel dat er weer kon gebraaid worden. Feestjeeeeeeee !! En natuurlijk : vroeg in ons paleisje van 5 nachten.

Vrijdag 8 oktober.
Vandaag wandeldag. Aangezien er hier geen leeuwen en olifanten rondlopen, mag er hier in een groot deel van het park vrij gawandeld worden. Wel langs uitgestippelde paden, maar toch. Er zijn hier witte neushoorns, vrij agressieve bavianen, om dan nog maar te zwijgen over de luipaarden… Maar toch : wandelen zouden we. Wééral ongewassen om 6u de hort op.
Om alle misverstanden te vermijden : we douchen hier elke dag 2 keer. Een eerste keer na de ochtend-drive en/of wandeling en de tweede keer voor we gaan slapen om alle stof weg te spoelen !
Wandelen dus : Leen en ik als echte ontdekkingsreizigers de bush in. Want een walking door de bush is veel spannender dan een gemotoriseerde drive, das zeker. Wat doe je als je oog in oog komt te staan met een neushoorn of een krokodil? Hoe benader je een familie baboons ? Lachen en doen alsof ze der niet zijn ? Kortom : het zou ‘spannend’ worden.
Terrere, onnodige en overbodige voorzichtigheid zou later blijken. Buiten de obligate impalas, een paar schichtige nyalas en luidruchtige vogels waren de Mokabu-, Mogotlho- en Noka trail verstoken van andere game. Maar de natuur was nog maar eens overweldigend mooi maar kurkdroog. En ondanks de voortdurende droogte krijgen de bomen jonge, verse blaadjes en komt het gras lichtgroen piepen tussen afgebrande stukken land. De natuur is onvoorstelbaar sterk en stoort zich schijnbaar niet aan de grillen van het weer. Tis lente en groen zal het worden ! Toch mooi zo.
Leen heeft afgehaakt na die 3 trails en is terug naar de tent gelopen om…. Te haken. Ik kon er niet genoeg van krijgen en heb in de loop van de dag alle mogelijke trails in het park gedaan : bovenop de 3 hoger vernoemde heb ik der ook nog de Modubanoka-, de Mosetlha- en de Pitjane trail bijgedaan. De laatste was de mooiste, omdat je dan via een steil rotsachtig pad hoog boven de Klipvoor Dam komt en een prachtig uitzicht hebt op een groot deel van het park. Heb me daar een tijdje op een grote rotsblok ‘geparkeerd’. Wegdromen……
Toen ik terug naar beneden kwam, passeerde ik een verlaten, stenen huisje, waar de ruiten ontbraken. Kop efkes binnen en ik werd daar ‘overvlogen’ door de Spotted Eagle-Owl die ik blijkbaar verrast had in ‘zijn’ huis. Op de grond lagen heel wat ‘braakballen’…
En ja, een douche was meer dan nodig toen ik aan onze logies kwam : ondanks het feit dat ik een lange broek aanhad en gesloten schoenen, de onvolprezen Paladiums, was ik pottezwart tot boven mijn knieën. Vraag me af wat ik zoal heb binnengeslikt op mijn wandeltochtje…. Heb me geschrobd met een groen sponske, zo eentje waar je aangebakken pannen mee proper krijgt… Gelukkig is mijn velleke niet zo teer als dat van de nijlpaarden….
‘s Avonds een heerlijke braai onder een stralende sterrenhemel. En het blijft heet !!

Zaterdag 9 oktober.
Bij het krieken van de dag uit de veren. Wordt een vaste gewoonte. Hoeven al geen wekker meer. Geen gamedrive op ‘t programma deze keer, dus douchen kon wel. En ontbijten. Hadden bijna gedaan toen Arne arriveerde. Zijn niet zo ver van Jo’burg, een paar uur rijden. Dus is Borakalalo een ideale weekend-uitstap. Kwam Arne daar nie af met brood en ontbijtkoeken ?? Wat doe je dan ? Juist ja, de koeken ook nog deels naar binnen werken. Super-uitgebreid ontbijt dus. Zou later gevolgen hebben…..
En daarna, wat dacht je, gaan vissen ! Een complete dag gevist met wormen aan de haak die Arne had meegebracht. Resultaat : er was helemaal geen enkele vis die geïnteresseers bleek tot nader onderzoek van de vette, verse en uitnodigende wormen aan de haak. Niet één beet. Dan was het hier in april veel aangenamer toeven toen we zoveel vis bovenhaalden dat we die gedeeltelijk hebben teruggezet ! Maar : ‘t was superleuk aan het water. Weliswaar zonder vis (‘t zou wééral vlees worden op de braai…) maar met de nodige koele pinten ! En de zon brandde ‘t vel van mijne kale knikker. Had mijn ‘klak’ vergeten, stoemerik ! Gelukkig had ik après-soleil die enig soelaas kon brengen.
‘s Avonds een superbraai à la Arne. Met alles ‘derop en deraan’. Lekkere geprepareerde kip en een goeie salade. Met lekker vers brood en een paar flessen wijn die Arne meebracht. Nadien koffie. Met whisky. Had er té veel gedronken. Wou mee in de gesprekken maar wist na 5 minuten niet meer waar het over ging…Heb dan maar gezwegen : schamelijk .
Zijn dan maar collectief gaan slapen : Arne in mijn bed en ik samen met Leen in het andere éénpersoonsbed. Goed geslapen. Maar wárm…..

Zondag 10 oktober.
‘t Was goeie wijn en whisky gisteren, heb gene kater. Toch vrij vroeg op. Douchke en samen aan het ontbijt. Was de laatste nacht hier en dus werd er verondersteld dat we om 10u weg waren. Aangezien we vrij gedisciplineerde mensen zijn, ons daar ook aan gehouden. Wou eerst aan Arne nog eens dienen uil tonen, maar was niet thuis. Waarschijnlijk aan ‘t zorgen voor nog een braakbal… En wat raden jullie : hadden toch wel nen platte band zeker ! Hebben die dan maar vervangen, of liever gezegd, Arne heeft het wiel gewisseld. Ik heb geassisteerd… Aangezien het niet zo’n goed idee is in den afriek rond te toeren zonder reservewiel, moest dat ding zo vlug mogelijk gerepareerd worden. Op nen zondag ? Ver van een garage ? Gene paniek, op weg dan maar.
In Jericho een ‘hersteller’ gevonden, eerder een wonderdokter. Niks geen garage, genen atelier. Een klein barakje, een stapel nieuwe én oude banden, een oude badkuip gevuld met een zwarte vloeistof dat lang geleden ‘water ‘ moest zijn geweest. Thats’s it. Maar hij kreeg het toch voor mekaar in no-time het piepklein gat in de tubeless band te vinden en te stoppen. Professioneel. Chapeau ! Kostte me 150 rand, maar de zondag én de hoogdringendheid, een peulschil.
Arne is ons voorgereden tot Brits en daar scheidden onze wegen : Arne naar Jo’burg, wij naar Pilanesberg. Aldaar gearriveerd rond één uur, dus tijd om ietske te eten. En we vielen daar meteen ‘met ons gat in de boter’. Voor de luttele prijs van 75 rand (8 euro) kregen we daar een voorgerechten buffet, een keus uit verschillende hoofdgerechten en daarna nog een hemelse desserten keuze. Onbeperkt. Zoveel je wou…en kon. Hopla, daar gaat onze lijn. Lijn ????
Hier blijven we 4 nachten. Niet in een safaritent, niet in een bungalow. Neeje : in een gewoon iglotentje. Meegekregen van…. Arne. Met alles ‘derop en deraan’ om vrij comfortabel te kamperen : stoeltjes, frigoboxen, luchtmatras (haha…), bestek, borden. Kortom : de hele santeboetiek. Toch heerlijk vrienden in Zuid-Afrika te hebben !
Mooi plaatsje uitgezocht, tentje opgezet en ons voor de rest van de dag kalm gehouden. Is hier ook bloedheet. Weer dik boven de dertig graden. Niet normaal zeggen ‘ze’. Of komt het door wijn bij het eten en de irish coffee nadien dat we ‘lam’ zijn ? Boekske lezen iso ok ne keer aangenaam en naar vogels kijken. En voorbijstruinende bavianen. De mooiste passant was een grote hagedis van ongekend merk die eens in de boom, bijna compleet de kleur aannam van de schors. Goeie camoeflage ! En waarde lezers : ook hier vroeg te bed, in onze wigwam. Morgen is het vroeg dag….


Ga nu werken aan DEEL 2, tweede week...