Een oesterke slurpen
Door: Bo
16 Mei 2017 | Frankrijk, Pontorson
Beestig vree goe geslapen voorbije nacht. Ligt het aan de GT’s (XA4: dat zijn gin-tonics voor de ingewijden..) of aan de rust en vrede alhier? Zal mij worst ende saucissen wezen. Al zou ik niet in de plaats van Mieke van Mechelen willen zijn. Dat schaap slaapt weinig of niet. Misschien eens naar hier komen: aan schapen tellen geen gebrek hier....
Bon, om negen uur stond Charel al te trappelen vol ongeduld. Of hij zo gelukkig is om weer die 90 kg op zijn rug te torsen, is een andere vraag…. By the way: gisteren meldde ik per abuis dat Charel de grootvader langs moederszijde was. Bo: compleet verkeerd!! Charel en Elodie waren de grootouders langs vaderskant. Van mijn pa, Tjefke Stijne…. Hierbij is deze onvergeeflijke erreur weer es rechtgezet…
Op weg dus. En vergeet de zever over het ontbreken van fietspaden in Frankrijk. Van Pontorson tot Le Vivier – en das toch dik 20 km, heb ik geen centimeter op nationale en/of departementale wegen gereden. Heerlijk fietsen over dijken langs kneuterige gehuchten, die soms niet meer dan een paar huizen tellen, boerderijen met luisterrijke namen - le Pas aux Boeufs, Blount, l’Expérience, la Croix Morel…, langs bloeiende vlierstruiken, boterbloemen, margrieten en ander bloeiend schoon in de berm. En weer werd ik begeleid door en concert van vogelgeluiden. In de verte, soms nabij de roep van de koekoek. Boven de velden de zang van de leeuwerik. Zalig!
Ik arriveer aan de “Chapelle Ste-Anne”, die al langer hier staat dan ekik op deze aardkloot rondfladder. Oord van devotie, climax op 15 augustus. Huidige kapel staat er nog niet zolang. De Noormannen kwamen hier ook op visite….
Fiets verder door en langs Cherrueix (volgens mij een voorbeeld van lintbebouwing..) waar nog wat molens min of meer geheel staan te pronken en meteen zijn gebombardeerd tot nationaal erfgoed….
Le Vivier-sur-Mer. Ik arriveer op de plek waar ik altijd kom als ik in de buurt ben en voor omrij ook: the best place in the whole world to eat oysters. Voor mij een bedevaartsoord. Oesters: vers uit de put. Ruikend en smakend naar zee…. en meer. Bestel me een dozijntje. En als al die andere keren: zalig. Heerlijk wegslurpen, puur natuur. Mondjevol genot. Geen peper, geen citroen. Gewoon zachtjes naar binnen laten glijden… De meegeleverde citroen gebruik ik om mijn vingers te reinigen…
Charel weet van geen ophouden en wil nog es naar Mont-Dol, maar de beklimming al fietsend is toch wat te veel gevraagd van de twee oudjes. Puffend en blazend komen we boven. Geen andere fietsers, dus geen lachers… Wat een uitzicht hier: de wereld lijkt nog kleiner. In de verte de alomtegenwoordige ‘Le Mont-St-Michel’ die van hieruit toch nog statig boven water torent. Op een bankje kom ik min of meer op adem. En zweten!! Afdalen gaat makkelijker, met dichtgeknepen remmen en billen. Amaai, vree steil.
Terugweg. Ik kies een bankje, strijk lijf en leden horizontaal en doe een dutje. Vakantie. Niksdoen, luieren, een oesterke slurpen, kilometers vreten en zweten. Af en toe Charel strelen zoals je met een paard doet na geleverde inspanningen: goed jongen, braaf…
Ben weer een tevreden mens. Mag dat? Wou dat jullie er allemaal bij waren. Niet dat ik me alleen voel. Neenee, gewoon om te zien, te luisteren en te genieten zoals ik doe…
Tot de volgende!
Bon, om negen uur stond Charel al te trappelen vol ongeduld. Of hij zo gelukkig is om weer die 90 kg op zijn rug te torsen, is een andere vraag…. By the way: gisteren meldde ik per abuis dat Charel de grootvader langs moederszijde was. Bo: compleet verkeerd!! Charel en Elodie waren de grootouders langs vaderskant. Van mijn pa, Tjefke Stijne…. Hierbij is deze onvergeeflijke erreur weer es rechtgezet…
Op weg dus. En vergeet de zever over het ontbreken van fietspaden in Frankrijk. Van Pontorson tot Le Vivier – en das toch dik 20 km, heb ik geen centimeter op nationale en/of departementale wegen gereden. Heerlijk fietsen over dijken langs kneuterige gehuchten, die soms niet meer dan een paar huizen tellen, boerderijen met luisterrijke namen - le Pas aux Boeufs, Blount, l’Expérience, la Croix Morel…, langs bloeiende vlierstruiken, boterbloemen, margrieten en ander bloeiend schoon in de berm. En weer werd ik begeleid door en concert van vogelgeluiden. In de verte, soms nabij de roep van de koekoek. Boven de velden de zang van de leeuwerik. Zalig!
Ik arriveer aan de “Chapelle Ste-Anne”, die al langer hier staat dan ekik op deze aardkloot rondfladder. Oord van devotie, climax op 15 augustus. Huidige kapel staat er nog niet zolang. De Noormannen kwamen hier ook op visite….
Fiets verder door en langs Cherrueix (volgens mij een voorbeeld van lintbebouwing..) waar nog wat molens min of meer geheel staan te pronken en meteen zijn gebombardeerd tot nationaal erfgoed….
Le Vivier-sur-Mer. Ik arriveer op de plek waar ik altijd kom als ik in de buurt ben en voor omrij ook: the best place in the whole world to eat oysters. Voor mij een bedevaartsoord. Oesters: vers uit de put. Ruikend en smakend naar zee…. en meer. Bestel me een dozijntje. En als al die andere keren: zalig. Heerlijk wegslurpen, puur natuur. Mondjevol genot. Geen peper, geen citroen. Gewoon zachtjes naar binnen laten glijden… De meegeleverde citroen gebruik ik om mijn vingers te reinigen…
Charel weet van geen ophouden en wil nog es naar Mont-Dol, maar de beklimming al fietsend is toch wat te veel gevraagd van de twee oudjes. Puffend en blazend komen we boven. Geen andere fietsers, dus geen lachers… Wat een uitzicht hier: de wereld lijkt nog kleiner. In de verte de alomtegenwoordige ‘Le Mont-St-Michel’ die van hieruit toch nog statig boven water torent. Op een bankje kom ik min of meer op adem. En zweten!! Afdalen gaat makkelijker, met dichtgeknepen remmen en billen. Amaai, vree steil.
Terugweg. Ik kies een bankje, strijk lijf en leden horizontaal en doe een dutje. Vakantie. Niksdoen, luieren, een oesterke slurpen, kilometers vreten en zweten. Af en toe Charel strelen zoals je met een paard doet na geleverde inspanningen: goed jongen, braaf…
Ben weer een tevreden mens. Mag dat? Wou dat jullie er allemaal bij waren. Niet dat ik me alleen voel. Neenee, gewoon om te zien, te luisteren en te genieten zoals ik doe…
Tot de volgende!
-
16 Mei 2017 - 18:40
Leen:
Ben toch wel een beetje jaloers! De streek hebben we samen al een paar keer aangedaan en is inderdaad fantastisch mooi. Maar het zijn de oesters die mij de ogen uitsteken! Het ge je goed en geniet er maar van!
-
16 Mei 2017 - 18:44
Annemie:
Wat heerlijk om te lezen hoe jij geniet, Bo ! Nog veel meer van dat !
Jij doet dat fantastisch ! En zo helemaal in je eentje ! Chapeau ! Ik ga binnenkort voor de eerste keer in mijn leven alleen op reis, en het geeft me nu al kriebels. Ik zal best zenuwachtig zijn. Jij hebt al zoveel ervaring !
Ik kan je alvast vertellen dat dat Mieke van Mechelen ook hoopt op betere nachten in Spanje ! Slechter dan hier kan haast niet, begrijp ik.
Hasta la vista, Bo(y) !
-
18 Mei 2017 - 18:44
Miguel:
Zalig !! -
18 Mei 2017 - 18:44
Miguel:
Zalig !!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
