Reisdag

Reisdag vandaag. Ook voor mijne buurman, de Nederlander. Hij vertrekt huiswaarts, ikke zuidwaarts… Ben al wakker om 7u15, vroeg dacht ik, maar nee: buurman is net bezig zijn caravan aan te pikken en hop weg. Zal toch nog efkes moeten wachten, de receptie gaat pas open om 8u…

Is weer een stralende dag in wording, maar dat is het in belgenland ook. Eigenlijk moest het nu “stront regenen” in ons landje om Trump te verwelkomen… (sorry folks)...

Om negen uur vertrek ik. Was fijn hier in l’Estartit. Maar dat komt vooral omdat hier een goed uitgestippeld fietswegennet is, weliswaar grotendeels grindpaden. Maar daar had Charel weinig problemen mee. Das nogal nen kerel hé :-)

(Noot in 't cursief: tis nu 22u en ik experimenteer met een gin en ijsblokjes gemaakt van muntesiroop. Nie slecht…)

Ik neem de C-25. Gaat goed vooruit en de autoweg slingert zich door een prachtige landschap. In Igualada neem ik de C 241, een nog veel mooiere route. Rustig, smal, nog meer slingerend door heuvels, langs wijngaarden en akkers. En overal duizenden donkerrode klaprozen langs de weg en tussen het koren. Vlierbomen staan in bloei. Elk dorp dat ik passeer heeft en coöperatieve wijnkelder. Maar Leen is nog niet bij me, dus ik passeer die allemaal…

Oeps, in San Joan de Vilatorrado is de weg compleet afgezet door zwaarbewapende politie. Ik zie er niet uit als wat ze zoeken, want ik mag de rij stoerkijkende, donkerblauw geklede gendarmes passeren. Heb het nog anders meegemaakt….

Montblanc. Ik parkeer me langs de oude stadsmuren. Ik ken hier al een beetje de weg en stap door naar het centrum. Moet wat opschieten wil ik nog wat te eten krijgen, is al 2 uur… Maar aangezien ik rondhuppel in Spanje kan dit geen probleem zijn… Olé, ik stap binnen in Tocineria waar je voor 8,75 euro nen complete menu krijgt. Das toch niet te geloven? In België krijg je daar amper een plak deeg voor wat op een pizza moet lijken… Bon, zal mij worst ende saucissen wezen, ik krijg de keuze uit telkens 3 gerechten. Straf hé… Bekijk de foto’s op facebook en laat het aankijken dezer gerechten jullie bedwelmen door straffe look en doen denken aan zuiderse oorden, witte stranden en olijke nederlanders…

Ik rij verder, naar Mont-Roig, waar ik een camping vind, de Miramar. Hoe origineel! Mijn camionnette staat knal tegen de hoop zand die een duin moet voorstellen, en ik kan vanhier tot in zee p…

18u. Mijn kleine zus en Dennis brengen hun dagen hier amper 4 km vandaan door, genietend van de zon en andere geneugtes des levens, in hunne blote flikker. Maar we hebben afgesproken in L’Hospitalet de l’Infant – dat ik om voor de hand liggende redenen gewoon Hospitalet ga noemen – en aangezien dat een bastion is waar men zedig gekleed gaat, verschijnen Wies en Dennis vrolijk fietsend aan ons punt van afspraak: de haven… We babbelen wat af, drinken 3 (of waren het er vier?) canna’s bier, dus geen Heiniken, en spreken af voor morgen om samen iets te eten.

Potdorie, wat vliedt de tijd als ’t plezant is. De klok wijst achten en wij keren camping-waarts, elk zijn kant op. Ik fiets enkele kilometer langs een mooie strandboulevard tot ik niet verder kan, zet Charel op standje vier en vlieg de heuvel op. Neem hoogstwaarschijnlijk de verkeerde kant, want na een paar kilometer rijden, sta ik op de plaats waar ik vertrok… Mijn ingebouwd kompas liet mij schromelijk in de steek…

Niet getreurd, hier zit ik nu, met mijn gin en munte-ijsblokjes, wat warempel geen slechte combinatie is….
Wees blij, morgen is ’t “sis-klimop” en een superlang weekend staat jullie te gebeuren en voor de boeg. Neem acht en laat jullie niet kielhalen!! Hoofd omhoog en ‘beware of hippo’s in the trees’. Geef gazzzzzzzzzzzzzzzzzz!!