Dag 24 – Balerma: rustig aan doen…
Door: Bo
05 Juni 2017 | Spanje, Balerma
5 juni 2017
Lang en goed geslapen. Wat een paar GT’s kunnen doen, beter dan een slaappil. En ’t zal ook zijn omdat ik een gerust geweten heb zeker?!?
Gisteren wat bewolking, vandaag straalt de zon. Blauwe lucht is mijn deel. Ontbijten, douchen, kortom: het dagelijkse ritueel. Weinig plannen gemaakt voor vandaag. Ga het wat rustig houden. Straks eens rondtoeren met de ‘Charel’, dat zit er wel in. Meer niet…
Tien uur vertrek ik. Rij naar Balema-stad (??) en alles doods. Waar gisterenavond de boel swingde aan café Rincon, is het er nu zoals langs de ganse dijk: doods en verlaten. Waar zijn al die brave inwoners?
Wat verder aan bar/restaurant ‘Johanna’ staan wat tafeltjes buiten en genieten waarempel twee dames van hun ‘café con leche’ en een volwassen ‘bocadillo’. Ik parkeer Charel en bestel me ook een bloedhete koffie met melk. Doe het voorzichtig nu, wil geen tweede keer mijn tong verbranden…
Wat doet een mens op een terrasje? Rondkijken hé. Ik zie op korte tijd twee oudjes passeren met een rollator, een moslima uitgedost in abaya en hijab en bijhorende kinderwagen, 4 oudere mannen gezellig babbelend, 1 vissersbootje in actie, grote golven die op het strand beuken, zwaluwen die gierend duikvluchten tussen de huizen uitvoeren en jawel, kibbelende mussen…
Ik rij verder en zie een bord ‘Reserva Natural Albufera de Adra’. Ik daarheen. Misschien zijn er vogels te zien. Het pad er heen is voor de helft overgroeid met rietstengels, wat me doet vermoeden dat dit niet veel werd gebruikt. Als ik aan de kijkhut kom, hoor ik een luid geroezemoes. Steek de deur open en daar zitten 15 pubers, gewapend met verrekijker en vogelgids, te kijken naar….. niets, nada, niente. Er passeert alleen een vrij grote schildpad, de kop netjes boven water. Genoeg om de kinderen in extase te brengen. Kinderhand is gauw gevuld.. Ik bol het stillkes en onopvallend af, heb genoeg gezien… Of net niet(s)…
Ik rij de weg verder af, kom terecht op een asfaltweggetje tussen de plastiek kassen, waar hier en daar hard gewerkt wordt om de geplukte watermeloenen in bakken te sorteren. Het is toch maar een slordig boeltje: overal slingeren resten plastiek, isomo-zaaitrays, potten, hopen bladafval van de geplukte meloenen en allerlei ander afval dat bij ons meteen een gas-boete zou opleveren wegens sluikstorten. Het ergste vind ik de containers, tot de rand gevuld met opengebarsten en rottende meloenen. Vliegenfestijn!
Dacht dat ik het ergste had gehad, maar nee!! En plots kom ik 5 paarden tegen die op een veldje staan zonder één sprietje gras, maar met stapels gedroogd groentenafval uit de kassen….
Ik kom terug op de grote weg in Puente del Rio, na 9 km kassen-kijken…. Hier ook niks te beleven. Elke vierkante meter is volgebouwd met van die lelijke, plastieken kassen. Door de warmte hier, worden soms drie oogsten per jaar verkregen. Wat natuurlijk ten koste is van de waterhuishouding hier. Binnen 10 jaar moet er een oplossing komen, of er staat hier een mega-ecologische ramp te gebeuren. Het ‘Parque Natural de Cabo de Gata-Nijar’ is nu al de droogste plek van Europa, straks wordt gans het oosten van Andalusie half-woestijn….
Wat verder kom ik in Adra, toch wel een behoorlijk grote stad met vissers-en jachthaven, druk verkeer, veel mensen op de been en geen feestdag zoals bij ons. Iedereen aan het werk, alle winkels open. Aan de haven staat de ‘Torre de los Perdigones’, een restant van een vroegere loodsmelterij.
Ik rij terug en blij als ik de drukke N 340-a kan verlaten in Balanegra en langs de véél kalmere ALP-102 terugkom in Balerma, juist op tijd om iets te eten. Kwestie van timing….
Zet me aan een tafel bij ‘Johanna’ en bestel een dagmenu. Mijn keuze: tomate con anchoas, jurel (jonge makreel) en escabeche, calamar a la plancha, postre y café en achteraf een chipito. Drank was niet inbegrepen en dus betaal ik voor dit bachanaal toch wel 12,50 euro…..
Voldaan naar mijn tent, euh camper. Mijn kleren in de was, ikzelf onder de douche en voor de rest….. niksen..
Jezus en al zijn profeten, wat kan ’t leven toch heerlijk zijn. En ik? I’m a lucky bastard…
Lang en goed geslapen. Wat een paar GT’s kunnen doen, beter dan een slaappil. En ’t zal ook zijn omdat ik een gerust geweten heb zeker?!?
Gisteren wat bewolking, vandaag straalt de zon. Blauwe lucht is mijn deel. Ontbijten, douchen, kortom: het dagelijkse ritueel. Weinig plannen gemaakt voor vandaag. Ga het wat rustig houden. Straks eens rondtoeren met de ‘Charel’, dat zit er wel in. Meer niet…
Tien uur vertrek ik. Rij naar Balema-stad (??) en alles doods. Waar gisterenavond de boel swingde aan café Rincon, is het er nu zoals langs de ganse dijk: doods en verlaten. Waar zijn al die brave inwoners?
Wat verder aan bar/restaurant ‘Johanna’ staan wat tafeltjes buiten en genieten waarempel twee dames van hun ‘café con leche’ en een volwassen ‘bocadillo’. Ik parkeer Charel en bestel me ook een bloedhete koffie met melk. Doe het voorzichtig nu, wil geen tweede keer mijn tong verbranden…
Wat doet een mens op een terrasje? Rondkijken hé. Ik zie op korte tijd twee oudjes passeren met een rollator, een moslima uitgedost in abaya en hijab en bijhorende kinderwagen, 4 oudere mannen gezellig babbelend, 1 vissersbootje in actie, grote golven die op het strand beuken, zwaluwen die gierend duikvluchten tussen de huizen uitvoeren en jawel, kibbelende mussen…
Ik rij verder en zie een bord ‘Reserva Natural Albufera de Adra’. Ik daarheen. Misschien zijn er vogels te zien. Het pad er heen is voor de helft overgroeid met rietstengels, wat me doet vermoeden dat dit niet veel werd gebruikt. Als ik aan de kijkhut kom, hoor ik een luid geroezemoes. Steek de deur open en daar zitten 15 pubers, gewapend met verrekijker en vogelgids, te kijken naar….. niets, nada, niente. Er passeert alleen een vrij grote schildpad, de kop netjes boven water. Genoeg om de kinderen in extase te brengen. Kinderhand is gauw gevuld.. Ik bol het stillkes en onopvallend af, heb genoeg gezien… Of net niet(s)…
Ik rij de weg verder af, kom terecht op een asfaltweggetje tussen de plastiek kassen, waar hier en daar hard gewerkt wordt om de geplukte watermeloenen in bakken te sorteren. Het is toch maar een slordig boeltje: overal slingeren resten plastiek, isomo-zaaitrays, potten, hopen bladafval van de geplukte meloenen en allerlei ander afval dat bij ons meteen een gas-boete zou opleveren wegens sluikstorten. Het ergste vind ik de containers, tot de rand gevuld met opengebarsten en rottende meloenen. Vliegenfestijn!
Dacht dat ik het ergste had gehad, maar nee!! En plots kom ik 5 paarden tegen die op een veldje staan zonder één sprietje gras, maar met stapels gedroogd groentenafval uit de kassen….
Ik kom terug op de grote weg in Puente del Rio, na 9 km kassen-kijken…. Hier ook niks te beleven. Elke vierkante meter is volgebouwd met van die lelijke, plastieken kassen. Door de warmte hier, worden soms drie oogsten per jaar verkregen. Wat natuurlijk ten koste is van de waterhuishouding hier. Binnen 10 jaar moet er een oplossing komen, of er staat hier een mega-ecologische ramp te gebeuren. Het ‘Parque Natural de Cabo de Gata-Nijar’ is nu al de droogste plek van Europa, straks wordt gans het oosten van Andalusie half-woestijn….
Wat verder kom ik in Adra, toch wel een behoorlijk grote stad met vissers-en jachthaven, druk verkeer, veel mensen op de been en geen feestdag zoals bij ons. Iedereen aan het werk, alle winkels open. Aan de haven staat de ‘Torre de los Perdigones’, een restant van een vroegere loodsmelterij.
Ik rij terug en blij als ik de drukke N 340-a kan verlaten in Balanegra en langs de véél kalmere ALP-102 terugkom in Balerma, juist op tijd om iets te eten. Kwestie van timing….
Zet me aan een tafel bij ‘Johanna’ en bestel een dagmenu. Mijn keuze: tomate con anchoas, jurel (jonge makreel) en escabeche, calamar a la plancha, postre y café en achteraf een chipito. Drank was niet inbegrepen en dus betaal ik voor dit bachanaal toch wel 12,50 euro…..
Voldaan naar mijn tent, euh camper. Mijn kleren in de was, ikzelf onder de douche en voor de rest….. niksen..
Jezus en al zijn profeten, wat kan ’t leven toch heerlijk zijn. En ik? I’m a lucky bastard…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
