Another day in l'Estartit

Is mijn verslag van gisteren, had geen verbinding met internet....

23 mei 2017 – l’Estartit: another day….

19u30. We gaan een beteke schrijven, neerpennen hoe mijn dag was….

Verschrikkelijk lang geslapen. Wel helemaal tot 08u10. Duurde tot kwart voor negen eer ik warempel aan mijn boterhammekes begon. Stel je voor: kwart voor negen….. Maar Bo, don’t worry, it’s vacation. En die strakblauwe hemel en die temperatuur: daar doe je’t toch voor?!?

Half tien: we zijn der mee weg. Richting l’Estartit want volgens opa Jan is het daar markt op dinsdag. Ja hallo, de markt is al eeuwig en acht dagen op “jueves”, das ondanks mijn geringe kennis van de Spaanse taal ‘donderdag’. Jan heeft Bo goed bij zijn pietje…

Ik zet me op een bankje en bekijk zwaluwen, die heen en weer vliegen en modder komen oppikken op het strand om hun nesten te bouwen/versterken. Levendig spektakel. Maakt de “gemiste” markt meer dan goed….

Rij dan maar door naar de ‘Gola de Ter’, ga plat achterover op mijne buik in ’t zand liggen en geniet een half uurtje van de zon. Prachtig zicht hier op de Illes Medes, die beschenen door de zuidoostelijke zon er op z’n best uitzien. Overal liggen bootjes die duikers aanvoeren. Schijnt hier een paradijs te zijn…

Ik krabbel recht, in de zon liggen niksen is absoluut niet mijn ding. Charel wil ook verder. We passeren Mas Pages, Mas Viola, Mas d’en Calbet en nog van die oorden, waar men naarstig bezig is onkruid machinaal te verwijderen tussen de appel- en perenbomen. Akkers worden door middel van gigantische pompen onder water gezet. Duurt echter niet lang eer de grond het water gulzig opzuigt.

Ik passeer Torroella de Montgrí en dokker verder over het grindpad naar Ullà. Niks te beleven daar, zelfs geen café. Ik neem een asfaltbaantje naar Bellcaire d’Empordà, sla een grindpad in dat zou leiden naar de Ermita de Santa Caterina, maar na 5 km hobbelen in de Vall de Santa Caterina, zonder de Ermita gevonden te hebben, vinden we het welletjes. Ik hoor schapenbellen en stemmen, maar hoe ingespannen ik ook kijk: ik zie niks of niemand. Heb hier wel een andere kijk op het Castell de Montgrí, dat op een hoogte van 303m onbereikbaar lijkt. Aan wat op een parking lijkt op de Coll de la Creu keer ik terug. Plezant nu, constant bergaf, maar ik moet echt goed uitkijken en de grootste keien proberen te ontwijken. Voel me Sagan, ik vlieg…. Wil toch niet ‘op mijn doos’ gaan, is te ver van de bewoonde wereld. Niet dat ik dáár overhoop wil flikkeren…

In Torroella nestel ik me op het terras aan een tafeltje van een klein restaurantje. Ik bestel een grote pint én een bordje calamares. Een hapje. Die eerste pint ging vlotjes binnen en op éne poot kan men niet staan, dus nog een pint. Val waarempel bijna in slaap… Tes tiet om te versassen…

Om halfvier kom ik aan op de camping. Prepareer me een GT, installeer me aan mijn tafeltje en bekijk de wereld. Naar mijn bescheiden mening zijn er toch een groot percentage kampeerders die geen voet af de camping zetten, hun wereld beperkt blijft tot de enkele vierkante meter rond hun caravan of camper en waar ‘het bruin zijn en/of worden’ primeert. Och ieder zijn pleziertje…

17u00. Verveel me hier toch een beetje en ga wat fietsen. Nog es naar l’Estartit, de Cap de la Barra, waar het water onwaarschijnlijk helder rond de rotsen speelt. Mooi hier. Een meeuw zit protserig op de hoogste punt van de kaap. Rij terug langs de Llacunes de Ter Vell, een moerasgebied, en trek een sprintje om de muggen te verschalken.

Avondmaal: ik heb me onderweg een dorade gekocht. Gewoon bakken in de pan. Een festijn!! Dat beestje smaakt heerlijk. Zo maar, gewoon zonder er iets bij.

Tussenspel: er zijn hier een koppel Antwerpenaars aanbeland met caravan. En tis overduidelijk: madam is de baas…. Zijn nu bezig aan het opstellen van een windscherm. Hadden het beter thuis eens geprobeerd, vooraleer op reis te vertrekken. Hilarisch! Hij probeert rustig dat ding rechtop te zetten en zij – the boss – voortdurend mekkeren: wa doede na, wadisda nà… Ik ken zo’n zeil: moet eigenlijk opgezet worden in een vierkant, zij doen het in rechte lijn. Gegarandeerd dat het morgen als de wind terug komt opzetten, het plat gaat… Jammer, ik ben weg morgen….

Ga het rustig houden vanavond. Nog een GT en dan slapen. Morgen rij ik verder…. Richting zusje !