Reisdag van Mont-roig naar Peñiscola

Dag 15 - Onderweg naar 't zuiden, via omwegen...

Miljaar, voor de eerste keer slecht geslapen. Kwam door a) te warm en b) een ambetante mug die mij constant aan ’t ambeteren was. Eerste item op mijn verlanglijstje: een anti-muggentoestel…

Als ik om zeven uur opsta, is het verdorie bewolkt. En nogal frisjes, amper 20 graden…

Om negen uur ben ik “en route”. Kan niet eer, receptie gaat dan pas open. Wat erger is: ook de bareel… Betaal mijn verblijf, 40 euro voor 3 overnachtingen, en ga de N340 op, richting zuidwaarts.. Een uurtje later arriveer ik in de Ebro-delta. Ziet er compleet anders uit dan toen ik hier vorig jaar in september was. Toen alles modder waar de boel met enorme tractoren werd omgeploegd en waar tientallen reigers allerhande op de kanten zaten te wachten om toch maar niks te missen van de bovengehaalde beestjes. Nu: ondergelopen velden, waar de rijst 10 cm hoog staat. Reigers, meeuwen? Nihil. Die worden nu met wapperende vlaggen en luide knallen van de luchtdrukkanonnen op afstand gehouden om de rijstplantjes te laten gedijen.

Ik rij door naar Riet Vlei, een kleine lagune met kijkhut, waar het vogelbestand uniek is. Maar ik donder bijna achterover van ’t verschieten: de lagune staat ¾ droog, de modder in plakken gebroken door de droogte. Waar er nog water staat is het een drukste van jewelste, maar vrij eenzijdig van fauna. Ik zie enkel een paar flamingo’s, veel wilde eenden, scharrelende waterhoenders en kluten, en op de boven stekende graspollen, broedende kokmeeuwen met hun koffiebruine kopkap. In de kijkhut nestelen boerenzwaluwen, die aan-en afvliegen om hun kroost te voederen. Druk spektakel! Ik rij nog wat rond langs de smalle weggetjes en zie nu ook niet veel meer dan boven vermelde soorten. De lente is hier blijkbaar niet de meest boeiende periode om vogels te spotten…

Kom voorbij El Poblenou del Delta, een dorpje midden de rijstvelden, met lage witte huizen en palmbomen en oleanders in de straten. Tijd om wat te eten, vind Bo. Ik wandel wat door de straatjes, geniet van de gezellige drukte en wandel La Terrasseta binnen. Ziet er gezellig uit: een groot tuinterras, mooi versierd. Placeer me aan een tafeltje en bestel mij een bord gekookte mosselen met een frisse pint. En nadien een salade met rauwe kabeljauwstukjes en een pikant sausje. Hapt zo heerlijk weg!! Waarde landgenoten, als jullie hier ronddwalen, dat adresje is een aanrader! Vriendelijke bediening en absoluut niet duur.

Ga verder langs de N340, maar ben de drukte vlug beu. Zit heel wat vrachtverkeer op de weg, en die mensen willen werken, terwijl ik genieten en das geen goede combinatie. Eén moet weg: ik dus. Met veel plezier geleidt mijn GPS mij langs zeer smalle baantjes, langs olijf-en amandelboomgaarden die ommuurd zijn met keien, opeen gestapeld in een mooi patroon en waar in de muren, schuilhutten zijn gebouwd. Ik ga er eentje binnen en zonder één stuk hout te gebruiken, worden de muren naar boven toe steeds nauwer, tot er bovenin nog slechts een klein gat is om rook te laten ontsnappen. Tof.

Ik arriveer in Sant Mateu, maar hier ben ik vorig jaar met Leen al eens gepasseerd. No problem, ik wandel wat rond –beentjes strekken heet dat, en geniet van een frisse pint onder de gaanderijen op het pittoreske marktplein. En bekijk andere toeristen. Vreemd volkje....

Wordt al laat en in het binnenland zijn spijtig genoeg, weinig campings. Is rij naar Peñiscola langs de CV135, passeer Cervera, gelegen op een hoge rots. Aan de voet ervan de droogstaande bedding van de… Cervera.

Om 19u check ik in op camping Sol d’Or, na 211 km rondsjeezen. Was hier al een par keer. Is hier rustig en kalm en veel plaats. En… WiFi is verdorie gratis en gaat op én mijn iPhone én op mijn laptop. Ik kan weer mijn verhalen posten op Waarbenjenu, een site waar mijn dagboek massaal wordt gelezen…. (grapje).