Dag 30 – El Torcal
Door: Bo
12 Juni 2017 | Spanje, Humilladero
11 juni 2017
“Vroeg” uit bed: 7u30…. Het grote en goede nieuws van de dag: het darmstelsel van Leentje heeft zich aangepast aan de Spaanse levensstijl….. Daarbij valt het vertrek van de bruin-en doorbakken Duitsers in het niets…
Gisterenavond werd de hemel rood gekleurd en dat betekent de komende dag veel wind. Kunnen de natuurverschijnselen al een beetje interpreteren… Deze morgen stralend weer, een zon die schittert aan de azuurblauwe lucht, maar inderdaad: veel wind, die onze camper zachtjes heen en weer wiegt. Blij dat we niet met de ‘Topsleeper’ op trot zijn…
Druk programma vandaag. We beginnen met “Paraje Natural del Torcal de Antequera”, zo’n 15 km ten zuiden van Antequera. Het indrukwekkend karstlandschap is wel het mooiste van Spanje en misschien van heel Europa. Door erosie van wind en regen is hier een buitenaards landschap ontstaan met kloven, obelisken en kalksteenformaties in de grilste vormen, dat als decor heeft gediend voor heel wat science-fiction films. Er groeien veel endemische planten tussen de rotsen en zelfs bij de grote droogte en hitte zijn die vrij bloemrijk. De naam van het park “El Torcal” is afgeleid van het woord ‘torcas’, wat een ‘klein bekken’ betekent.
Er zijn verschillende wandelingen uitgestippeld – twee…. De ‘Ruta Verde’ is de kortste en makkelijkste, de ‘Ruta Amarilla’ een stuk langer en lastiger. Wij jonge veulens zijnde, kozen uiteraard die tweede. Gewapend met verrekijker, fototoestel en genoeg drinken zijn we met veel enthousiasme beginnen klauteren. Want gewoon stappen is hier niet aan de orde… Een ‘normaal’ mens wordt verondersteld de wandeling te doen in 2 uur. Wij - de meer bezadigde en genietende aardbewoners, hadden dik drie uur nodig om deze paradijselijke omgeving te overbruggen. Wat een rotsformaties en flora! Bloemen variërend in kleur en grootte, bomen die in de rotsspleten schaduw geven. Maar jammer genoeg géén roofvogels, behalve twee voorbij zwevende gieren, die zo veraf waren en zo vlug voorbij, dat ik niet heb gezien welke soort. Al veronderstel ik dat het de ‘Griffon Vulture’ was – bij ons beter gekend als de ‘Vale Gier’, aangezien die op het lijstje van de hier voorkomende vogels staat. ‘Gissen’ heet dat…..
En wij, wij genoten van al dat schoons… Wil er hier wel bij vertellen dat het genieten ons heel veel zweet heeft gekost en we bij het beëindigen van de wandeling er uitzagen “als-niet-meer-zo-jonge-veulens”….
Twee uur in de middag en nog niks gegeten. Dat komt niet goed…. Mijne chef – Leentje dus, heeft wegens buitenproportionele gewichtstoename mijnentwege, wel een ‘Menu del Dia’-stop ingelast. Moet het de laatste twee dagen doen met éne schotel. Kies dan ook altijd voor de grootste…. ‘Plato de los Montes’ leek me zo’n exemplaar. Ik kreeg een ferm stuk varkensham, chorizo, een spiegelei en een gebakken groene paprika. Leen koos voor ‘Solomillo de Cerdo a la Plancha’, wat zoveel betekent als gebakken varkenslapjes. Mijn ogen werden plots groter als de patron nog een bord bracht met stukken kip in een gele saus - ik veronderstel ‘Pollo en Salsa’, en een groot bord frieten. Die twee laatste hadden we niet besteld en na zo’n vijf minuten kwam de patron de kippenschotel gewoon wegnemen van ons tafel. De ‘Plato de Patatas fritas’ hebben we wél aangevat. Afgesloten met een koffie en een ‘Chupito’…..
Tijd om naar de ‘Dolmen van El Romeral’ te gaan, één van de best bewaarde én grootste dolmen in Europa die ‘vrij jong’ is en dateert van 1800 BC. Eilaas ende brute pech: het domein was gesloten. Gaat op zondag om 15u dicht en is uiteraard ook op maandag gesloten. En hetzelfde geldt voor de ‘Dolmens van Menga en Viera’, die stukken ouder zijn. Die dateren van 2500 BC….. Aangezien we morgen hier weggaan heb ik een reden om hier nog eens terug te keren…
Terug naar de camping, wind blijft hevig en de hitte is echt ondraaglijk. Luieren wat, Leen leest een boek, ik kies voor een ‘dutje’….. Manman, hier wordt wat drank verzet! Veel water en “af en toe” een GT…
Elodie en Charles worden in de camper gestopt, bleven vandaag werkloos achter terwijl wij aan ’t zwoegen waren in El Torcal. Ik zie aan Leentje dat ze dit met een zekere geruststelling aankijkt. Geen zin meer om te fietsen vandaag. Zelfs niet naar een terrasje….
De hemel kleurt weer rood…..
PS. Bedankt voor de reacties!
“Vroeg” uit bed: 7u30…. Het grote en goede nieuws van de dag: het darmstelsel van Leentje heeft zich aangepast aan de Spaanse levensstijl….. Daarbij valt het vertrek van de bruin-en doorbakken Duitsers in het niets…
Gisterenavond werd de hemel rood gekleurd en dat betekent de komende dag veel wind. Kunnen de natuurverschijnselen al een beetje interpreteren… Deze morgen stralend weer, een zon die schittert aan de azuurblauwe lucht, maar inderdaad: veel wind, die onze camper zachtjes heen en weer wiegt. Blij dat we niet met de ‘Topsleeper’ op trot zijn…
Druk programma vandaag. We beginnen met “Paraje Natural del Torcal de Antequera”, zo’n 15 km ten zuiden van Antequera. Het indrukwekkend karstlandschap is wel het mooiste van Spanje en misschien van heel Europa. Door erosie van wind en regen is hier een buitenaards landschap ontstaan met kloven, obelisken en kalksteenformaties in de grilste vormen, dat als decor heeft gediend voor heel wat science-fiction films. Er groeien veel endemische planten tussen de rotsen en zelfs bij de grote droogte en hitte zijn die vrij bloemrijk. De naam van het park “El Torcal” is afgeleid van het woord ‘torcas’, wat een ‘klein bekken’ betekent.
Er zijn verschillende wandelingen uitgestippeld – twee…. De ‘Ruta Verde’ is de kortste en makkelijkste, de ‘Ruta Amarilla’ een stuk langer en lastiger. Wij jonge veulens zijnde, kozen uiteraard die tweede. Gewapend met verrekijker, fototoestel en genoeg drinken zijn we met veel enthousiasme beginnen klauteren. Want gewoon stappen is hier niet aan de orde… Een ‘normaal’ mens wordt verondersteld de wandeling te doen in 2 uur. Wij - de meer bezadigde en genietende aardbewoners, hadden dik drie uur nodig om deze paradijselijke omgeving te overbruggen. Wat een rotsformaties en flora! Bloemen variërend in kleur en grootte, bomen die in de rotsspleten schaduw geven. Maar jammer genoeg géén roofvogels, behalve twee voorbij zwevende gieren, die zo veraf waren en zo vlug voorbij, dat ik niet heb gezien welke soort. Al veronderstel ik dat het de ‘Griffon Vulture’ was – bij ons beter gekend als de ‘Vale Gier’, aangezien die op het lijstje van de hier voorkomende vogels staat. ‘Gissen’ heet dat…..
En wij, wij genoten van al dat schoons… Wil er hier wel bij vertellen dat het genieten ons heel veel zweet heeft gekost en we bij het beëindigen van de wandeling er uitzagen “als-niet-meer-zo-jonge-veulens”….
Twee uur in de middag en nog niks gegeten. Dat komt niet goed…. Mijne chef – Leentje dus, heeft wegens buitenproportionele gewichtstoename mijnentwege, wel een ‘Menu del Dia’-stop ingelast. Moet het de laatste twee dagen doen met éne schotel. Kies dan ook altijd voor de grootste…. ‘Plato de los Montes’ leek me zo’n exemplaar. Ik kreeg een ferm stuk varkensham, chorizo, een spiegelei en een gebakken groene paprika. Leen koos voor ‘Solomillo de Cerdo a la Plancha’, wat zoveel betekent als gebakken varkenslapjes. Mijn ogen werden plots groter als de patron nog een bord bracht met stukken kip in een gele saus - ik veronderstel ‘Pollo en Salsa’, en een groot bord frieten. Die twee laatste hadden we niet besteld en na zo’n vijf minuten kwam de patron de kippenschotel gewoon wegnemen van ons tafel. De ‘Plato de Patatas fritas’ hebben we wél aangevat. Afgesloten met een koffie en een ‘Chupito’…..
Tijd om naar de ‘Dolmen van El Romeral’ te gaan, één van de best bewaarde én grootste dolmen in Europa die ‘vrij jong’ is en dateert van 1800 BC. Eilaas ende brute pech: het domein was gesloten. Gaat op zondag om 15u dicht en is uiteraard ook op maandag gesloten. En hetzelfde geldt voor de ‘Dolmens van Menga en Viera’, die stukken ouder zijn. Die dateren van 2500 BC….. Aangezien we morgen hier weggaan heb ik een reden om hier nog eens terug te keren…
Terug naar de camping, wind blijft hevig en de hitte is echt ondraaglijk. Luieren wat, Leen leest een boek, ik kies voor een ‘dutje’….. Manman, hier wordt wat drank verzet! Veel water en “af en toe” een GT…
Elodie en Charles worden in de camper gestopt, bleven vandaag werkloos achter terwijl wij aan ’t zwoegen waren in El Torcal. Ik zie aan Leentje dat ze dit met een zekere geruststelling aankijkt. Geen zin meer om te fietsen vandaag. Zelfs niet naar een terrasje….
De hemel kleurt weer rood…..
PS. Bedankt voor de reacties!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
