Dag 41 – Van Nazaré naar Malpartida de Plasencia
30 Juni 2017 | Spanje, Malpartida de Plasencia
Weinig te vertellen. Reisdag. Zijn vertrokken bij een temperatuur van 19°, de tweede dag op rij dat het weer een Belgisch tintje heeft: bewolkt, mist, frisjes… Evenwel, die vlieger gaat dit jaar niet op, wegens zuiderse temperaturen in het thuisland….
Ontbijten in een restaurantje in Martingança: sumo de naranja, toast met hesp, vettig gebakken. Maar lekker..
Aangezien ik geen sticker heb om op de autostrades te gaan in Portugal, is dat een goede uitvlucht om de kleine, smalle weggetjes te nemen. Net buiten Nazaré rij ik door een groot dennenbos. De stammen zijn diep ingekerfd en het uitdruppelende hars wordt opgevangen in plastiek potjes. “Lang” geleden gebeurde dat in stenen potjes. Denk dat iedereen die in de jaren ’80 naar Portugal reed, die meebracht. Lagen gewoon voor het rapen in de bossen…
Ik wil de door bosbranden geteisterde streek rond Pedrogão Grande vermijden en rij er met een wijde boog onderdoor. Fatima, Tomar, naar beneden naar Golegã, langs de N118 naar Arez. Daar de IP2 naar Marvão, niet ver meer van de Spaanse grens.
We rijden duidelijk naar warmere streken, naar Extremadura in Spanje… Naarmate we Spanje naderen, stijgt de temperatuur en halen we weer 35 graden… De wind is als een warme föhn en blaast door onze camionnette…
Gras is allang veranderd in stugge, geelbruine, uitgedroogde stengels. Waar distels welig tieren en wiens bloemen de uitgedroogde velden nog enigszins kleuren. Grote rotsblokken lijken door reuzen willekeurig rondgestrooid, wat het bewerken van het land moeilijk, zo niet onmogelijk maakt. Hier en daar een kudde geiten, de allesvreter bij uitstek. Uiteindelijk verdwijnen ze in de kookpot, verworden tot een heerlijk stoofpotje: caldereta…
Ooievaars… Sommige plaatsen zijn volgebouwd met de reusachtige nesten. Hoe blijft zo’n constructie zo makkelijk op een paal zitten? Honderden nesten, op palen, gebouwen, schoorstenen en bomen. Tot augustus blijven ze op hun nesten hier. Ze paraderen statig in de velden, naarstig zoekend naar wat eetbaars om hun kroost groot te brengen. Moeilijk in deze barre, droge streek. Heeft hier maanden niet geregend en vorig jaar was ook al extra droog. Meestal heeft een koppel ooievaars drie jongen. Ik zie enkel nesten met één jong. De sterksten hebben overleefd, “natuurlijke selectie” heet dat….
In Torrejón el Rubio kom ik op de EX 208, die door het PN Monfragüe loopt. We stoppen aan de “Salto del Gitano”, waar tientallen vale gieren boven onze hoofden en de Rio Tajo zweven. Indrukwekkend hoe die gigantische vogels zonder één vleugelslag, zo lang in de lucht blijven. Thermiek is het geheim… Ik maak met mijn fototoestel close-up foto’s… Zullen de laatste blijken te zijn… Mijn lens begeeft het, door mijn eigen stomme schuld: ik heb mijn toestel in de brandende zon laten liggen….
Passeren langs Vilarreal de San Carlos, waar het bezoekerscentrum voor het Parque National de Monfragüe is gevestigd. Ben je hier de eerste keer, zeker langsgaan. Is de enige plek waar je een kaart van het gebied kan krijgen. En er vertrekken ook wandelingen door het park van daaruit. Doen!
20u00 – We arriveren op de camping net buiten het park, in Malpartida de Plasencia. Waren hier vorig jaar ook al. Prachtige camping, net sanitair, mooi restaurant. Waar we direct heengaan om wat pinten te drinken. Is nog 35°…. Zitten op het terras, eten een tapas en kijken naar de ondergaande zon….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley