Dag 63 – Van Estella naar Bardenas

Ik schreef gisteren verkeerdelijk 'Estrella'. Moet natuurlijk ESTELLA zijn. Sorry daarvoor....


Vrijdag 14 juli 2017

Hier en daar wat wolken bij het opstaan, maar verdwijnen al vlug met de wind, richting west. Ik verhuis vandaag. Ga richting Tudela, iets meer naar het zuiden. Maar op ’t gemakske, in vakantiemodus. No rush… Lekker ontbijten, hemels brood van grootwarenhuis Eroski en als beleg: jamoncito met een peperkorstje. Dat binnen, en de dag kan al niet meer stuk…

In Allo wijst een pijltje naar ‘Arellano, villa Romana’. Hola, dat is dus een dikke meevaller. Ik daarheen. Heb dus veel geluk. Is enkel open op vrijdag tot zondag. Ik wacht geduldig tot het 10u is, geniet van de weidse omgeving met pas gemaaide korenvelden, fruitbomen, olijfplantages en een kudde schapen in de verte.

Meisje met groene jeep arriveert. Deuren van het hekken gaan open en ik betaal – als gepensioneerde, 1 euro. Nog niet zo ver gevorderd in ’t leven: 2 euro. Er moet verschil zijn in ’t leven….

Beetje geschiedenis… De ‘Villa Romana de las Musas’ dateert van de 1ste eeuw AD en was de voorloper van een ‘herenboerderij’. Uit de opgravingen is gebleken dat de villa werd verwoest door brand in 276, maar of het kwam door barbaren of een accident, is niet zeker.
In de 4de eeuw werd de villa herbouwd, met alle comfort en luxe uit die tijd: zalen voor banketten, luxe slaapkamers, studeerkamer, en allemaal versierd met dé hype toen: mozaïeken. Bovendien werd de villa een religieus centrum waar Cybele en Attis werden aanbeden.
Maar wederom waren invallers, nu de Visigoten, reden dat rond 410 de villa definitief werd verlaten. De vervallen accommodatie werd eeuwen later nog wel gebruikt, maar uiteindelijk verdwenen de resten van de villa onder aarde en stenen. Natuur neemt altijd terug wat hem werd ontnomen (Bo, 2017)..

In 1882 werd een mozaïek bij toeval ontdekt, toen het land werd klaargemaakt om druiven aan te planten. Maar niemand die daarom gaf en pas in 1942 werden door Blas Taracena deftige, archeologische opgravingen gedaan en kwamen de grondvesten tevoorschijn van een villa van 150 x 50 meter. Serieuze afmetingen, mijn gedacht..

En dit, beste lezers, werd mij allemaal verteld door dat madammeke in de groene jeep, die zelf archeologe is. Ze wist me ook te vertellen dat er héél weinig volk langskomt, wegens afgelegen, en ik waarschijnlijk de enige bezoeker zou zijn vandaag....

Wat mij het meest bijblijft is de wijnkelder. Uit de gevonden scherven heeft men kunnen afleiden dat hier zo’n 60 vaten stonden met elk een inhoud van 700 à 800 liter WIJN. Hebben er nog 18 in mekaar kunnen puzzelen. Wat mij in al mijn dommigheid doet besluiten, dat de ‘dominus’ van dit optrekje ‘gene gewone’ was…

En dan die mozaïeken. Schitterend! Het grote salon, de “oecus”, heeft zo’n 90 m² mozaïeken… In het midden de verloving van Attis met de dochter van de koning van Pessinous. Verder nog een afbeelding van Adonis die afscheid neemt vooraleer op jacht te gaan. Cybele zit als een matrone op een troon.

De slaapkamer van de ‘dominus’ heeft ook een mooie mozaïeken vloer. Wat nog zichtbaar is: een naakt kind en op de achtergrond een vrouwelijk figuur die met de linkerhand een zwaan probeert te vangen.

En dan is er nog het mozaïek waar de villa zijn naam heeft gehaald: het mozaiek der muzen. Een octagonale kamer met op de vloer negen muzen. Het origineel is te zien in het ‘Museo Arqueologico Nacional’ in Madrid.

Och, ik heb genoten…

In Cárcar stop ik efkes aan de ‘Ermita de la Virgen de Gracia’, een mooi ogend gebouw en dat er aan de binnenkant nog veel mooier moet uitzien als ik de grote poster 100m er vandaan mag geloven. Eilaas: gesloten… Wat verder kom ik een schaapherder tegen die op stap is met zijn kudde…

In de buurt van Rincón de Soto rij ik de Ebro over, die hier al een behoorlijke rivier is, toch wat breedte betreft. Ik rij langs korenvelden, waar men druk bezig is de oogst binnen te halen. Maisvelden staan al in de ‘katte’, wat bij ons pas in september is en het eind van de zomer aankondigt… Fruitbomen, wijngaarden, olijven….

Ik laat Tudela voor wat het is. Er is in de wijde omtrek geen camping en mijn ijsblokjes beginnen te smelten…

Er is weer een hittegolf. Hier niet zó erg als in Extramedura en Andalusië, maar toch worden hier records gebroken: er werd 40,2 graden gemeten en dat is ruim boven de 39 graden van 3 juli 1994 en gelijk aan de hoogste temperatuur ooit alhier: 40,2 graden op 10 augustus 2012. En ik, ik maak dat weeral mee zie…

Als ik Valarena passeer, is er nogal veel volk op de been voor een doordeweekse vrijdag, zo rond 14u. Ik stop en vraag aan wat jongeren wat er aan de hand is: groot paëllafeest voor de dorpelingen en omwonenden. Het meisje is van Barcelona, maar werd uitgenodigd door vrienden. Als ‘buitenstaander’ kom je der niet in. Ze vindt het spijtig, ik ook. Kreeg al honger van de geur…

In Ejea de los Caballeros – hoe zou zo’n inwoner heten??, stop ik aan Restaurante El Salvador. Is werkelijk de ‘redder’ want ik sterf zowat van de honger. Een gazpacho, een lekkere conejo-bil met salade en frietjes, de lekkere rode wijn, koffie en dessert en ik kan er weer tegen….

Arriveer rond 16 uur op camping Bolaso en installeer mijn camionnette, zadel Charel op en doe nog een toerke. Straffe wind, de Cierzo, teistert het land. Mais hangt halfstok, het koren buigt nederig het hoofd in al zijn soepelheid. En ik, ik plooi me dubbel boven mijn stuur en stop aan een terrasje – het enige aldaar, in Bardenas. Pint en pintxo kost me 2 euro. Ik pak nog een pint….

En nu? Wijntje drinken en jullie voorzien van wat lectuur...