Dag 70 – Marans
Door: Bo
23 Juli 2017 | Frankrijk, Marans
21 juli 2017
Juicht alle volkeren der wereld: tis de Belgische nationale feestdag. De feestdag van elkeen die gelooft dat België bestaat en daarmee knal ingaat tegen het feit dat belgenland enkel maar een samenraapsel is van wat restanten uit wat de overige landen niet wilden. Revolutie in 1830? Wij? Ochere, wij laten elke dag nog op onze kop pissen door ‘jan en alleman’ zonder ook maar één revolutionaire daad te stellen. Arm België…
Deze morgen wakker geworden door ’t tikken van de regen op mijn dakkoepel. Maakt behoorlijk lawaai. Uit mijne nest om 7 uur, ongelooflijk vroeg voor mijn doen.. Spanjaarden slapen lang, maar ik heb de indruk dat “campers” hier in Frankrijk dit ook kunnen. Ik ben zowat de enige ‘wakkere’ op dat uur.
Bewolkt, om niet te zeggen ‘zwaar’ bewolkt. En fris!! Amper 13 graden. Geen weer om op ’t terras te ontbijten. Och geen probleem, de camionnette is behoorlijk comfortabel… Lekker brood, lekkere jamón, stevig potje koffie en ik kan er weer tegen.
Ik vertrek richting Mont-de-Marsan, stel mijn GPS in op Saintes, maar eer ik 10 km verder ben heb ik die alweer veranderd naar Sommières, in de buurt van Nîmes. Efkes verder overweeg ik zelfs om terug te keren naar Spanje. Nee, toch maar niet, wéér die extra kilometers. Zit al aan 8500… In Mont-de-Marsan kies ik toch voor Sommières. Maar na dikke 20 km in oostelijke richting gereden te hebben, ga ik toch noordelijk, naar de Poitevin. Oef, ’t leven kan lastig zijn…
En de reden? Het regende, het was ‘koud’, temperatuur haalde geen 18 graden… Na twee maanden Spanje is dat zoiets als een ‘koude golf’… Ramen dicht, pull aan…
Wou in ’t passeren nog naar St.Emilion. Niet voor de wijn, neeje, gewoon omdat ik dit een leuk, oud stadje vind met een monolithische kerk uit de 12de eeuw. En nog veel meer. Maar geen parkeerplekje te vinden, mannen in fluo-vestjes tonen waar je eventueel “mag” parkeren, straten met drummende toeristen, terrasjes afgeladen vol. En dat met zo’n klote weer. Passeerde hier ooit es toen ik onderweg was met mijne velo naar ‘weet-ik-veel’. Leek me toen rustiger. Och, is ook al geleden, 2008. Toen reden er nog niet zoveel auto’s….
Buiten het stadje is weinig veranderd: de wijnstruiken - van de door iedereen wel bekende Appellation St. Emilion, zijn nog even netjes geknipt zoals het zo’n topwijn betaamt. Zwartwerkers? of jobstudenten? of dwangarbeiders? halen elk blad die het riskeert even ‘de nek’ uit te steken, genadeloos weg. Kleine mini-tractoren spuiten nog even gretig hun fungiciden, pesticiden en herbiciden in ’t rond. Sportkarren met open dak showen nog zoals vanouds de inhoud: bruingebrande yuppies met nog-meer-bruingebrande, blonde dames… Tu ma vu?? De wijngaarden zien er net uit als op de postkaarten: mooi in ’t gelid en geen blad die er durft uit te steken. Ha, ik kijk uit als er enige druivelaar-anarchie komt in dees regio…
Rij door, is niet mijn ding na maanden rust… Arriveer in Marans, op de Camping Municipal. Was hier ooit, begin 2000. En ik zat begod nog opgeslagen in de computer alhier. Na dik 15 jaar…
23u00: ’t Is nog altijd zwaar bewolkt. Hoe ik dat kan zien op dit uur? Ik zie geen sterren… Geen enkele… En ’t is fris. Hoe ik dat weet in ’t donker? Gewoon, ‘k moest een truike aandoen…
’t Is rood en ’t heeft twee witte strepen? Een tomaat met bretellekes aan…. ’t Is blauw en ’t heeft twee witte strepen? Dezelfde tomaat waarvan de bretellekes te hard spannen…
Alé, slaapwel hé
Juicht alle volkeren der wereld: tis de Belgische nationale feestdag. De feestdag van elkeen die gelooft dat België bestaat en daarmee knal ingaat tegen het feit dat belgenland enkel maar een samenraapsel is van wat restanten uit wat de overige landen niet wilden. Revolutie in 1830? Wij? Ochere, wij laten elke dag nog op onze kop pissen door ‘jan en alleman’ zonder ook maar één revolutionaire daad te stellen. Arm België…
Deze morgen wakker geworden door ’t tikken van de regen op mijn dakkoepel. Maakt behoorlijk lawaai. Uit mijne nest om 7 uur, ongelooflijk vroeg voor mijn doen.. Spanjaarden slapen lang, maar ik heb de indruk dat “campers” hier in Frankrijk dit ook kunnen. Ik ben zowat de enige ‘wakkere’ op dat uur.
Bewolkt, om niet te zeggen ‘zwaar’ bewolkt. En fris!! Amper 13 graden. Geen weer om op ’t terras te ontbijten. Och geen probleem, de camionnette is behoorlijk comfortabel… Lekker brood, lekkere jamón, stevig potje koffie en ik kan er weer tegen.
Ik vertrek richting Mont-de-Marsan, stel mijn GPS in op Saintes, maar eer ik 10 km verder ben heb ik die alweer veranderd naar Sommières, in de buurt van Nîmes. Efkes verder overweeg ik zelfs om terug te keren naar Spanje. Nee, toch maar niet, wéér die extra kilometers. Zit al aan 8500… In Mont-de-Marsan kies ik toch voor Sommières. Maar na dikke 20 km in oostelijke richting gereden te hebben, ga ik toch noordelijk, naar de Poitevin. Oef, ’t leven kan lastig zijn…
En de reden? Het regende, het was ‘koud’, temperatuur haalde geen 18 graden… Na twee maanden Spanje is dat zoiets als een ‘koude golf’… Ramen dicht, pull aan…
Wou in ’t passeren nog naar St.Emilion. Niet voor de wijn, neeje, gewoon omdat ik dit een leuk, oud stadje vind met een monolithische kerk uit de 12de eeuw. En nog veel meer. Maar geen parkeerplekje te vinden, mannen in fluo-vestjes tonen waar je eventueel “mag” parkeren, straten met drummende toeristen, terrasjes afgeladen vol. En dat met zo’n klote weer. Passeerde hier ooit es toen ik onderweg was met mijne velo naar ‘weet-ik-veel’. Leek me toen rustiger. Och, is ook al geleden, 2008. Toen reden er nog niet zoveel auto’s….
Buiten het stadje is weinig veranderd: de wijnstruiken - van de door iedereen wel bekende Appellation St. Emilion, zijn nog even netjes geknipt zoals het zo’n topwijn betaamt. Zwartwerkers? of jobstudenten? of dwangarbeiders? halen elk blad die het riskeert even ‘de nek’ uit te steken, genadeloos weg. Kleine mini-tractoren spuiten nog even gretig hun fungiciden, pesticiden en herbiciden in ’t rond. Sportkarren met open dak showen nog zoals vanouds de inhoud: bruingebrande yuppies met nog-meer-bruingebrande, blonde dames… Tu ma vu?? De wijngaarden zien er net uit als op de postkaarten: mooi in ’t gelid en geen blad die er durft uit te steken. Ha, ik kijk uit als er enige druivelaar-anarchie komt in dees regio…
Rij door, is niet mijn ding na maanden rust… Arriveer in Marans, op de Camping Municipal. Was hier ooit, begin 2000. En ik zat begod nog opgeslagen in de computer alhier. Na dik 15 jaar…
23u00: ’t Is nog altijd zwaar bewolkt. Hoe ik dat kan zien op dit uur? Ik zie geen sterren… Geen enkele… En ’t is fris. Hoe ik dat weet in ’t donker? Gewoon, ‘k moest een truike aandoen…
’t Is rood en ’t heeft twee witte strepen? Een tomaat met bretellekes aan…. ’t Is blauw en ’t heeft twee witte strepen? Dezelfde tomaat waarvan de bretellekes te hard spannen…
Alé, slaapwel hé
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
