Dag 71 – Marans
Door: Bo
23 Juli 2017 | Frankrijk, Marans
22 juli 2017
Haleluja, voorbije nacht om 3u30 is het beginnen regenen. En nog geen klein beetje. Bakken vol! Ik had gisterenavond mijn luifel nog opengesteld. Goeie keuze: nu zit ik niet met een “nat gat” in mijne stoel en Charel is mij ook dankbaar. Het grote gevolg van die zware regen is dat de grond hier enorm aan de schoenen gaat kleven.
Naast mij stond hier een groep van zo’n dertig pubers, elk in hun tentje + één grote tent voor de keuken en één voor de bagage in te bewaren. Zijn net opgeruimd. Wat een chaos. Alles kleddernat en de grond die aan hun schoenen bleef kleven hebben zij ongegeneerd achter gelaten in de douche- en toiletruimte. Is laveren tussen de modder. Gelukkig had ik mij al gedoucht vooraleer die meute wakker werd….
Veel fietstoeristen ook. Daarnet een familie – vader, moeder en 3 kinderen – vertrokken. Gedisciplineerd alles opgeruimd. Naast mij nog een koppeltje van Nantes, die op weg zijn naar een festival in Toulouse. Vriendelijke gasten. Doen zo’n 40 à 50 km per dag, maar gisteren wel 80 door de straffe noordenwind die hen hierheen blies.. Vertelde hun van mij roemrijke tocht in 2009, toen ik 5702 km afhaspelde met een gemiddelde van 87 km/dag. Werden toch efkes stil…. Zijn nog niet weg.
Wat verder staan 2 Spaanse gasten. Ook wat mee gebabbeld: zijn op weg van San Sebastian “naar ergens” in ’t noorden van Frankrijk. Vinden het hier fantastisch en muy bien’… Ik zou toch de tegenovergestelde richting uit fietsen, goe weten…
Douche, ontbijten en wat lezen. Grijze, zwaar bewolkte lucht, maar ’t is droog. Rustig aan doen. Straks wat fietsen…
Marans ligt in het ‘Marais asséché’ of het moeras dat door de abdijen werd drooggelegd vanaf de 13de eeuw. Zij groeven het ‘Canal des Cinq-Abbés’ dat voor de afwatering zorgde.. Hendrik IV zette de werken verder en beetje bij beetje werd het moerasland ingedijkt. Het is nu vruchtbare weide-en landbouwgrond.
Tiens, de zon komt even piepen. Ik ga het toch riskeren, hier blijven is niks voor mij. Aktie nondedju! Ik vertrek langs de Sèvre Niortaise, kom aan de samenvloeiing met La Vendée, ga wat verder de brug over en hier gaat het kort bergop naar l’Ile d’Elle, één van de eilandjes dat vroeger midden de moerassen lag. Fiets langs La Vendée tot in Le Gué-de-Velluire en volg dan een uitgestippelde fietsroute ‘Les Vanniers’ die me 17 km door het drooggelegde moeras loodst.
Felle bewolking en ik moet één keer schuilen onder de bomen om niet zeikend nat geregend te worden. Kort en hevig buitje, zoals dat heet.
Veel zonnebloemen die deemoedig het hoofd buigen. In een veld met Charentais meloenen wordt flink geplukt. Profiteren ook van de droge momenten, want de natte grond is één kleverige, kleiachtige massa, die ‘blijft plakken’… Maïsvelden wiegen heen en weer in de sterk aangewakkerde wind, die de wolken langzaam wegblaast, richting zuiden.. Kom voorbij grote serres, aan één kant open: mini trostomaten, rode pepers en paprika’s staan in lange rijen te wachten om geoogst te worden. Onderweg veel boerenzwaluwen, die in grote groepen op de droog gewaaide en warme asfalt zitten. Nu en dan een opvliegende blauwe reiger. Een hert spurt hoog opspringend weg als ik passeer. Net voorbij een grote snijbloemen kwekerij liggen de bloemen voor ’t rapen. Waarschijnlijk op de hobbelige weg ‘van de kar’ gevallen. Ik neem er wat mee om straks in een vaas – lees plastiek fles, te zetten…
Terug in L’Ile-d’Elle ga ik naar links. Geef er nog een lap op en doe er nog twee ‘kleine’ toerkes bij. Nummer 14 van 15 km: ‘d’Un Canal a l’autre’ dat langs Thairé-le-Fagnoux gaat, een godvergeten gat tussen weilanden en kanalen. Trouwens: de twee hier bedoelde kanalen zijn ‘Canal de la Banche’ en ‘Canal de Pomère’. Heb natuurlijk geen eten bij, geen drinken. En de maag knort. Stop aan een maïsveld en pluk een kolf. Zijn kleiner dan bij ons, maar zeer zoet. Hopelijk heeft de boer niet overdadig gebruik gemaakt van Roundup….
Om te eindigen nummerke 15 van 12 km, dat heet ‘Marans au fil des eaux’. Passeer een weide waar “beeldschone” koeien staan te eten van een kar hooi. Schrikken efkes, maar als ik wat roep, komen ze mooi poserend naar me toe. Lig blijkbaar goed in de markt bij koeien, beuh…
Nog efkes langs de Super U. Uit eten gaan is er niet meer bij sinds ik Frankrijk ben. Prijzen liggen hier duidelijk hoger… Zelf koken en omdat het hier ook een streek is van de ‘bouchot’ mossels, wordt dit mijn keuze… Met een goeie fles wijn wordt dit ook een feest… En ’t is waarempel zonnig geworden. Wel stevig windje…
Haleluja, voorbije nacht om 3u30 is het beginnen regenen. En nog geen klein beetje. Bakken vol! Ik had gisterenavond mijn luifel nog opengesteld. Goeie keuze: nu zit ik niet met een “nat gat” in mijne stoel en Charel is mij ook dankbaar. Het grote gevolg van die zware regen is dat de grond hier enorm aan de schoenen gaat kleven.
Naast mij stond hier een groep van zo’n dertig pubers, elk in hun tentje + één grote tent voor de keuken en één voor de bagage in te bewaren. Zijn net opgeruimd. Wat een chaos. Alles kleddernat en de grond die aan hun schoenen bleef kleven hebben zij ongegeneerd achter gelaten in de douche- en toiletruimte. Is laveren tussen de modder. Gelukkig had ik mij al gedoucht vooraleer die meute wakker werd….
Veel fietstoeristen ook. Daarnet een familie – vader, moeder en 3 kinderen – vertrokken. Gedisciplineerd alles opgeruimd. Naast mij nog een koppeltje van Nantes, die op weg zijn naar een festival in Toulouse. Vriendelijke gasten. Doen zo’n 40 à 50 km per dag, maar gisteren wel 80 door de straffe noordenwind die hen hierheen blies.. Vertelde hun van mij roemrijke tocht in 2009, toen ik 5702 km afhaspelde met een gemiddelde van 87 km/dag. Werden toch efkes stil…. Zijn nog niet weg.
Wat verder staan 2 Spaanse gasten. Ook wat mee gebabbeld: zijn op weg van San Sebastian “naar ergens” in ’t noorden van Frankrijk. Vinden het hier fantastisch en muy bien’… Ik zou toch de tegenovergestelde richting uit fietsen, goe weten…
Douche, ontbijten en wat lezen. Grijze, zwaar bewolkte lucht, maar ’t is droog. Rustig aan doen. Straks wat fietsen…
Marans ligt in het ‘Marais asséché’ of het moeras dat door de abdijen werd drooggelegd vanaf de 13de eeuw. Zij groeven het ‘Canal des Cinq-Abbés’ dat voor de afwatering zorgde.. Hendrik IV zette de werken verder en beetje bij beetje werd het moerasland ingedijkt. Het is nu vruchtbare weide-en landbouwgrond.
Tiens, de zon komt even piepen. Ik ga het toch riskeren, hier blijven is niks voor mij. Aktie nondedju! Ik vertrek langs de Sèvre Niortaise, kom aan de samenvloeiing met La Vendée, ga wat verder de brug over en hier gaat het kort bergop naar l’Ile d’Elle, één van de eilandjes dat vroeger midden de moerassen lag. Fiets langs La Vendée tot in Le Gué-de-Velluire en volg dan een uitgestippelde fietsroute ‘Les Vanniers’ die me 17 km door het drooggelegde moeras loodst.
Felle bewolking en ik moet één keer schuilen onder de bomen om niet zeikend nat geregend te worden. Kort en hevig buitje, zoals dat heet.
Veel zonnebloemen die deemoedig het hoofd buigen. In een veld met Charentais meloenen wordt flink geplukt. Profiteren ook van de droge momenten, want de natte grond is één kleverige, kleiachtige massa, die ‘blijft plakken’… Maïsvelden wiegen heen en weer in de sterk aangewakkerde wind, die de wolken langzaam wegblaast, richting zuiden.. Kom voorbij grote serres, aan één kant open: mini trostomaten, rode pepers en paprika’s staan in lange rijen te wachten om geoogst te worden. Onderweg veel boerenzwaluwen, die in grote groepen op de droog gewaaide en warme asfalt zitten. Nu en dan een opvliegende blauwe reiger. Een hert spurt hoog opspringend weg als ik passeer. Net voorbij een grote snijbloemen kwekerij liggen de bloemen voor ’t rapen. Waarschijnlijk op de hobbelige weg ‘van de kar’ gevallen. Ik neem er wat mee om straks in een vaas – lees plastiek fles, te zetten…
Terug in L’Ile-d’Elle ga ik naar links. Geef er nog een lap op en doe er nog twee ‘kleine’ toerkes bij. Nummer 14 van 15 km: ‘d’Un Canal a l’autre’ dat langs Thairé-le-Fagnoux gaat, een godvergeten gat tussen weilanden en kanalen. Trouwens: de twee hier bedoelde kanalen zijn ‘Canal de la Banche’ en ‘Canal de Pomère’. Heb natuurlijk geen eten bij, geen drinken. En de maag knort. Stop aan een maïsveld en pluk een kolf. Zijn kleiner dan bij ons, maar zeer zoet. Hopelijk heeft de boer niet overdadig gebruik gemaakt van Roundup….
Om te eindigen nummerke 15 van 12 km, dat heet ‘Marans au fil des eaux’. Passeer een weide waar “beeldschone” koeien staan te eten van een kar hooi. Schrikken efkes, maar als ik wat roep, komen ze mooi poserend naar me toe. Lig blijkbaar goed in de markt bij koeien, beuh…
Nog efkes langs de Super U. Uit eten gaan is er niet meer bij sinds ik Frankrijk ben. Prijzen liggen hier duidelijk hoger… Zelf koken en omdat het hier ook een streek is van de ‘bouchot’ mossels, wordt dit mijn keuze… Met een goeie fles wijn wordt dit ook een feest… En ’t is waarempel zonnig geworden. Wel stevig windje…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
