Normandië, uiterst links...
Door: webmaster
02 September 2009 | Frankrijk, Parijs
Waardelijken,
De pruimen en andere wansmakelijkheden vliegen ons om het hoofd op dit forum. Niks van aantrekken, waarde Collegas en Schepenen, dit is van voorbijgaande aard. Compleet negeren, zou ik zeggen.
Dit gezegd zijnde, gaan we over tot de orde van de dag, zijnde: wat doen Leen en Bo in Frankrijk zoal??
Ewel, eerste halte Bayeux en ik heb absoluut niet moeten doen alsof, aangezien we geparkeerd werden op een kamer, waar we deftig het beest konden uithangen. T.t.z. we waren er alleen. Dinsdagachtend begon nogal chaotisch, aangezien onze hospita blijkbaar niet op tijd uit hare nest kon om het ontbijt te serveren om 8u. De schoonheid kwam er tenslotte door om 8u30 en het eten werd opgediend in stapkes. En niemand wist of er nog iets kwam, zodat elk greep wat er te krijgen viel. Tot overmaat van ramp waren hier ook 8 overjaarse WWT (westvlaamse wieler terroristen) die net iets snellere grijphanden hadden dan ons. We zijn dan maar begonnen aan het restant van onze boterhammekes op te peuzelen...
Niet getreurd, we zouden de geleden schade wel ophalen. De dag was lang en om dit kort te houden: we zijn naar zee gereden, hebben daar elk een dozijn levende verse (gelukkig dat ze leefden...) oesters gegeten, een grote hoop lekkere ultraverse grote garnalen en dat begeleid door een wit wijntje. We hebben dan ook nog 2 kg bouchot mossels gekocht en die later op de avond verorberd in de jeugdherberg en deze doorgespoeld met achtereenvolgens een fles cider en een fles rode wijn. Om maar te zeggen dat als Leen haar zin krijgt, dit een zeer lastige reis zal worden....
Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier is het deze middag, toen we Barfleur passeerden, beginnen regenen. En dit is momenteel nog aan de gang. Dus Normandië doet zijn naam eer aan: als elders in Frankrijk de zon schijnt, regent het in hier. Moet voor ons niet persé!... By the way: vandaag hebben we wat soberder gegeten, zijnde een ordinaire kebab-schotel (met een half literke wijn).
Morgen staat wandelen op 't programma. Als het niet overdreven gaat regenen natuurlijk. Dan wordt het alternatief aangesproken: stads- en museumbezoek. Geef mij maar het eerste.
Alez, laat het gekrakeel lustig verder kabbelen, we amuseren er ons geweldig mee. Maar waar blijft Gina? En ik kan niet geloven dat die "snertdichter" ons aller burgervader zou zijn. Dat zou ik intriest vinden! Peter en Reine is m.i. één en dezelfde persoon. Toch zeker dezelfde familie: even wansmakelijk...
Tot binnenkort hé! (zeker als 't blijft regenen....)
De pruimen en andere wansmakelijkheden vliegen ons om het hoofd op dit forum. Niks van aantrekken, waarde Collegas en Schepenen, dit is van voorbijgaande aard. Compleet negeren, zou ik zeggen.
Dit gezegd zijnde, gaan we over tot de orde van de dag, zijnde: wat doen Leen en Bo in Frankrijk zoal??
Ewel, eerste halte Bayeux en ik heb absoluut niet moeten doen alsof, aangezien we geparkeerd werden op een kamer, waar we deftig het beest konden uithangen. T.t.z. we waren er alleen. Dinsdagachtend begon nogal chaotisch, aangezien onze hospita blijkbaar niet op tijd uit hare nest kon om het ontbijt te serveren om 8u. De schoonheid kwam er tenslotte door om 8u30 en het eten werd opgediend in stapkes. En niemand wist of er nog iets kwam, zodat elk greep wat er te krijgen viel. Tot overmaat van ramp waren hier ook 8 overjaarse WWT (westvlaamse wieler terroristen) die net iets snellere grijphanden hadden dan ons. We zijn dan maar begonnen aan het restant van onze boterhammekes op te peuzelen...
Niet getreurd, we zouden de geleden schade wel ophalen. De dag was lang en om dit kort te houden: we zijn naar zee gereden, hebben daar elk een dozijn levende verse (gelukkig dat ze leefden...) oesters gegeten, een grote hoop lekkere ultraverse grote garnalen en dat begeleid door een wit wijntje. We hebben dan ook nog 2 kg bouchot mossels gekocht en die later op de avond verorberd in de jeugdherberg en deze doorgespoeld met achtereenvolgens een fles cider en een fles rode wijn. Om maar te zeggen dat als Leen haar zin krijgt, dit een zeer lastige reis zal worden....
Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier is het deze middag, toen we Barfleur passeerden, beginnen regenen. En dit is momenteel nog aan de gang. Dus Normandië doet zijn naam eer aan: als elders in Frankrijk de zon schijnt, regent het in hier. Moet voor ons niet persé!... By the way: vandaag hebben we wat soberder gegeten, zijnde een ordinaire kebab-schotel (met een half literke wijn).
Morgen staat wandelen op 't programma. Als het niet overdreven gaat regenen natuurlijk. Dan wordt het alternatief aangesproken: stads- en museumbezoek. Geef mij maar het eerste.
Alez, laat het gekrakeel lustig verder kabbelen, we amuseren er ons geweldig mee. Maar waar blijft Gina? En ik kan niet geloven dat die "snertdichter" ons aller burgervader zou zijn. Dat zou ik intriest vinden! Peter en Reine is m.i. één en dezelfde persoon. Toch zeker dezelfde familie: even wansmakelijk...
Tot binnenkort hé! (zeker als 't blijft regenen....)
-
03 September 2009 - 06:29
Claude Péter:
Als het zo zit dan zie je mij niet meer.
En die trien is mijn zuster niet. En ik ook niet. -
03 September 2009 - 08:16
Reine Claude:
Beste mensen,
Ik ben wel degelijk de zus van ...
Hij heeft me nooit willen erkennen omdat hij door mij zijn lekker luizeleventje kwijt is geraakt. Het enige dat ie moest doen was roepen "kom ma, neuken" (zie een van de vorige verslagen), na bevruchtigd geraakt te zijn zette moederken een punt achter haar carriere (ze zag me als een wonderkind).
-
03 September 2009 - 08:24
Reine Claude :
Voor degenen die niet kunnen volgen. Telkens als er een klant was diende hij ma te verwittigen en van kleinsaf zegde hij : "kom ma, neuken" alreeds denkend wat ie nu weer kon gaan kopen; altijd materialistisch ingesteld geweest die jongen. -
03 September 2009 - 09:20
Rosie:
Tja, da Filip hier in de buurt komt dat is vanzelfsprekend, de mens doet zijn job hier vijftig meter verder (af en toe staan er wel wat fluolijnen op dat voetbalveld en na de lasterende praat van die fleskeszuiper zeker). De brave man komt namelijk om zijn potje uierzalf - goed voor alles (van eelt op de hand tot vernauwde zak), artisanaal gemaakt. (Na getuige te zijn geweest van de voetwassing wou hij ook eens, dat is toch niet zo een ophefmakende gebeurtenis?)
Deze zalf is volgens recept gemaakt uit de gezondheidskatern van "la vache qie riet".
Tussen haakjes : ik heb nog nooit gehoord van aambeienzalf tegen wallen, maar Filip vroeg me hierover opzoeking te doen.
Ik denk dat de bron van waaruit Reine Claude spreekt een andere is dan de mijne
"la dame qie fait toet".
Zelf zit ik momenteel met een geblokkeerde rug waardoor ik niet goed kan zitten, vandaar dat U mijn helzuiver geloei nog niet hoorde.
Oh ja, Bo en Leen, doen jullie nog iets anders dan eten en drinken ? Bo het is niet zo erg dat je onderuit ging tijdens de buikdans met Axel (dat getuigd alleen maar dat Axel een grotere lever heeft).
tot loeis -
03 September 2009 - 11:51
Rosie:
de redactie.be
"Knappe Italiaans ogende en taterende vesparijdster veroorzaakt opschudding langs drukbereden baan".
Zij was aan het paaldansen rond de verlichtingspalen, volgens eigen zeggen "om de ooievaren te lokken teneinde hun te kunnen bijvoederen met calcium daar het de ronde gaat dat er windeieren worden gelegd. De ooievaren bleven rustig zitten maar menig mannelijk bestuurder had plots een calciumtekort met als gevolg een enorme verkeersopstopping.
Jij vroeg je toch af waar Gina zat. -
03 September 2009 - 15:02
Xa4:
Bo, het Bayaux gemeentebestuur vraagt om efkes hun tapijtje te stofzuigen. Nu je er toch bent... -
03 September 2009 - 17:07
Filip T:
Ligt het aan de lengte van de onderste ledematen, hoe laagbijdegronds een mens kan zijn?
Schepen van Milieu Bometdehamer demonstreerde dat zondag nog letterlijk bij een ordinair buikstootgevecht. Open en bloot onder het toeziend oog van de burger liet hij zich sportief vloeren en verdient hij als man van de straat het voordeel van de twijfel in tegenstelling tot die Achterbakskebier van ’t Leeggoed, die zijn rivaal eerst naar zijn woonboot lokte om die - met als digestief vermomde visolie - uit zijn evenwicht te krijgen. Die lafgozer durfde niet eens zelf de ring te betreden. Hij kon zich trouwens nog amper staande houden, waarmee hij waggelend alle ruimte voor professionele hangers aan de toog in beslag nam, dicht bij de uitgang om bij zijn nakende ontmaskering als gifmenger en wedstrijdvervalser, voor het hazepad te kunnen kiezen. Bovendien was zijn spraakvermogen dermate aangetast dat hij niet meer in staat was om de omroeper van dienst de juiste rugnummers door te spelen, waardoor onze eerder geprezen kampioen, maar nu eenmalige maar toch eervolle verliezer van de kamp, niet eens zijn olijflied ‘Ode Aan De Windroos’ van Gainsbarre te horen kreeg, voor hij met gebogen hoofd het land werd uitgestuurd.
Alsof dat nog niet voldoende was, moest Leeggoed vanuit zijn luie maar onaantastbare troon op kantoor, na zijn schanddaad ook nog vernietigend uithalen naar deze jonge, geëngageerde, rechtschapen, gedreven, integere en dynamische Schepen T (bij deze uw trouwe en objectieve verslaggever), die het zo goed voor heeft met u allen en zondag vanuit de zittribune ooggetuige was van die verkochte pensenkermis die door de Schepen voor Voerwartaal al te gemakkelijk gewonnen werd en waar Leeggoed iedereen zijn laatste centen liet op inzetten als een doorgewinterde gokchinees met vernauwde zakken onder de ogen, zodat onze Schepen van Milieu zich voor zijn revalidatie in het buitenland niet méér kon permitteren dan een verblijf in een jeugdherberg voor gepensioneerde fietsers die met zijn ontbijt en dat van zijn geliefde aan de haal gingen. Dan kwam hij eindelijk na maanden eens een wielertoerist tegen en bleek het schorremorrie te zijn. Als het zo door gaat, zal de hamer met enige vertraging toch nog ongenadig toeslaan en eindigt onze Bo-hemien nog als clochard sans sous sous le pont d’Avignon. Si si: sous sous.
Dan is de hamer bij deze eindelijk ontmaskerd. Zijn lippen staan getuit naar de fles, hij noemt mij Wintzaaier, maar zaait zelf verderf als Armoedzaaier. En zeg nu zelf, liefste medeburger, wat komt een mens het liefste toegewaaid: een verkoelend windje of de allesvernietigende armoede? Men zaait nu eenmaal, zoals men genekt is.
En een dikke nek heeft de Armoedzaaier in elk geval, als hij beweert te weten wat het woord ‘research’ betekent. Dat hij een bureau verwart met een toog waarop hij zijn hoofd te slapen legt tijdens de werkuren, dat vergeven we hem. Maar dat hij valse geruchten als feiten probeert te verkopen, is een fles te ver. Zijn insinuaties over mijn frequenteren van het huis met het Heilig Oliesel bij mevrouw de Schepen van Glasophaling die de weg naar de poezenboot kwijt was, heeft ervoor gezorgd dat ik er met mijn vriendin niet meer uit kom. Nochtans weet iedereen dat de Coupstraat (lees Koestraat) grenst aan het vogelasiel, waar ik alle gedesoriënteerde specimen van onze gevleugelde vriendjes heen breng. Bovendien is daar een kantine een stille getuige van beter tijden, waarin enkel de meterslange toog is overeind gebleven. Iedereen die mijn passie kent, weet waarom ik daar niet weg te slaan ben en uren door het raam kan staan turen als volleerd toogspotter die inderdaad vatbaar voor verandering is, als het Lachouffe van ’t vat mag zijn. Tenslotte heb ik al eerder de koeien het halleluja bijgebracht (alle loei a) en mag het niemand verbazen dat ik ze nu ook nog het Kiri Eleison probeer aan te leren (la vache kiri). Een muzikale Bella is gewoon een natte jongensdroom.
Voor wat die Coupstraat zelf betreft, schrijft onze ongeletterde schepen van ’t Leeggoed: de koe bij horen vaten. Met laaggeschoolden is het altijd hetzelfde liedje. Ze denken een ander belachelijk te kunnen maken, maar zetten zichzelf te kakken. In mijn vorige betoog stond duidelijk te lezen dat wij in onze gemeente ‘de koe nog bij de horens vatten’. Dat betekent zoveel als de problemen aanpakken in plaats van ze op te lossen. Een oplossing van vermalen bouillabaise met olijfolie heet een ‘Vermaelens Project’ en is typisch voor de culinaire verloedering van stedelingen. Omdat ik als gemeentewerker nu juist de opdracht kreeg om een buffer op te trekken om die verloedering een halt toe te roepen aan de grens van onze gemeente, alwaar de Koestraat was gelegen, hebben wij gemeend een coup te moeten plegen op het braakliggende terrein waar het rapaille van Gent, waar Schepen van ’t Leeggoed zich thuis bij schijnt te voelen, met vandalenstreken onze contreien probeerden in te palmen. Door er netjes afgelijnde sportterreinen aan te leggen, hebben wij die drugdealende hangjongeren teruggestuurd naar hun land van herkomst om onze ongerepte natuur en smetteloze straten te vrijwaren voor die stedelijke vervuiling. Vandaar de wijziging van de naamstraat en de betekenis van ‘de coup bij horen vatten’, wat intussen onze lijfspreuk is geworden. Onze door de buitenlucht nog onbezoedelde geest is uiterst snel van begrip, we moeten maar iets horen, of we hebben al begrepen dat er moet ingegrepen worden: bij horen vatten!
Tijdens diens turen, schijnt onze stadsambtenaar ook al niet te vatten. Als ik mij ten dienste stel van de gemeenschap, kijk ik nog om me heen, mijnheer Oogklep. Mijn collega’s zeggen het dagelijks over mij: tijdens diens turen, staan we zelf te gluren.
Ooit stond ik er in vol fluornaat. Door toedoen van ’t Leeggoed moest Barbertje echter hangen. Nu ik me tafelend door het leven laveer, droomt die leedvermaker mij als liggende wip na een oplawaai van die dassenstrikkende Schepen voor Voerwartaal. Maar voorwaaar ik beloof jullie allemaal dat ik me niet tot een openbare buikschuiver zal verlagen. Een echte schepen laat zich niet afschepen. Of ik nu Tooghanger, Tafelschuimer of Tegendek heet, ik laat me niet flessen. Daarom neem ik zelf het heft in handen en daag Schepen van ’t Flesken uit tot een duel. Omdat ik me al geprofileerd heb als iemand die graag een medeklinker afstaat, daag ik hem uit voor een wedstrijd ooghangen.
PS: Bedankt Bo om me erop te wijzen dat Reine Claude een pruim is en geen appel. Een kinderversje moet me in de war hebben gebracht: Jantje zag eens pruimen hangen, bo-o, als appelen zo groot. Of waren het windeieren?
En als tomaatje:
Gezegde van de dag in Bayeux als de herberg volzet is: ‘tant pis plein.’
(Voor Xa4 in Bayaux: ‘teint pis plan’)
-
03 September 2009 - 18:33
Axel Witzbauch:
nou, snap er geen ene moer fan, dat gezeik fan die T.
Bau en ik heppe wat gein gehat, en wat nou? En die gleuf uit de achterkoe , nou mens, soekiedeine? kelerewijf. hep geneinst een leifer! -
03 September 2009 - 18:33
Rosie:
zeg filip jong, het is ik die een aandachtstekortstoornis heb. kunt ge uw schrijven niet in kortere stukskes doen zodat ik niet iedere keer mijnen printer moet opstarten. Want in dat stopcontactje zit mijn batterijoplader. -
03 September 2009 - 22:02
Filip T:
Gelukkig nog reacties van de inteeltgeneratie. Vanaf nu ga ik rekening houden. Maatjes, dat zijn, haar ringen...
-
04 September 2009 - 06:09
Van 't Fleske:
Zoals ik reeds zei : een verdere polemiek ter zake lijkt mij volledig overbodig.
'k Ben trouwens blij da'k niet den enigen ben die der niet veel van snap.
"Hij heeft de koe wel horen balken ,maar hij weet niet in welke boom", is een spreuk die hier van toepassing is. Bekijk zelf maar wat welke betekenis je eraan heeft.
En dat duel, dat kan, maar dan wel op het momend dat ik het zie zitten indbuil. -
04 September 2009 - 16:57
De Toeristen:
Gisteren ontbijt op z’n Frans, t.t.z. stokbrood en confituur! Ver loop je daar niet mee, maar in ons geval, wél. Waarom in ons geval? Wij letten op ons eten, ahum, ahum…, zeker nadat Rosie zich vragen begint te stellen over ons tijdverdrijf.
Op weg dan maar, richting het “schiereiland” La Hague. Is heel wat te zien volgens de boekskes en dat willen we zelf ook ne keer ervaren. En beste vriendinnen en vrienden, de boekskes hebben groot gelijk. ‘t Is een paradijs voor wandelaars en degenen die houden van ruige natuur.
Eerste stop in Goury. En aangezien het Office du Tourisme nog niet open was wegens wij te vroeg, zijn we op eigen houtje gaan wandelen. Of liever gezegd: gaan vechten tegen de beukende wind. Amaai mijn dingskes, een vreselijke wind! Maar dankzij die straffe westenwind en de geur van de zilte zee kwamen onze luchtwegen compleet vrij, zodat ’t snot langs onze wangen liep. Geen zicht natuurlijk, maar wie maalt daarover als je je voor 100% moet concentreren om niet de weg af te waaien!? Toen dreigende donkergrijze wolken er ons attent op maakten dat het weleens zou kunnen gaan regenen, zijn we teruggekeerd naar af, zijnde het toeristenburo. En driewerf hoera, de boetiek was ondertussen open. Bij de fraai-ogende hostess aldaar hebben we ons voorzien van een turf uitgestippelde wandelroutes, zodat we zeker nog voor 14 dagen kunnen wandelen. Alleen, we zijn hier nog maar 1 dag, dus werd dit een aankoop waar onze kleinkinderen hopelijk nog gelukkig mee zullen zijn. Des te beter natuurlijk, maar wij willen der ook nog es van genieten en Leen viste er direct een mooie wandeling uit. Eentje vertrekkende aan de “Nez de Jobourg” langs de hoogste kliffen van het Europese vasteland (128 meter). Waarom niet hé?? Maar haar keuze was formidabel. Prachtige wandeling langs de kliffen en mijn madam hield zich zeer kranig, om niet te zeggen “formidabel”. En waarde lezers, ik schrijf dit nu niet omdat ze straks ook dit stukje gaat lezen hé!! Tijdens de wandeling waren de weersomstandigheden goed tot vrij goed, met ferme opklaringen en een deugddoend zonnetje, maar bij aankomst aan de “Nez” begon het waarempel te druppelen. Waarmee nog maar es is bewezen dat de weergoden ons zeer gunstig zijn gestemd.
En schepen van Zoölogische Activiteiten: de Jan-van-Genten zijn hier massaal aanwezig!
Om het verder kort te houden: we zijn het daar afgebold, zijn langs de kustweg naar Cherbourg teruggekeerd en hebben onderweg een paar dikke coteletten gekocht om nu es zelf te kunnen koken in de JH. Kwestie van de kosten wat te drukken…. Eén ding nog het vermelden waard: de dagelijkse fles wijn werd niet vergeten.
Na onze “diner” zijn we nog gaan stappen in ’t stad en het was genieten van de avondlijke sfeer aldaar. Vaststelling: er wordt geleefd!!
En nu zit ik hier, mét een Calvados de belevenissen te schrijven. Van een boek lezen zal er wellicht niks meer in huis komen….
Tot fleus!! -
05 September 2009 - 05:43
Gina:
Het calcium is op dus ben ik maar van m'n palen gekomen, jammer dat Pétèr en Cloodt nog steeds windeieren leggen!
Een duel tussen Toog en Fles zie IK wel zitten, waar; wannneer?
B&L geniet van jullie avontuur samen!( in It is het nog steeds over 35gr:-)
Baci, bacioni -
05 September 2009 - 16:06
Filip T:
Duel gisterenavond op de kermis van Moortsele beslecht. We zijn alletwee afgetroefd door een dame uit het Mandeke die haar ogen tot op haar knieën kon laten hangen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
