Onze tweede week
Door: webmaster
08 November 2010 | België, Gent
Lap, ik word hier door onze vriend Axel nog maar ne keer met mijne neus op de feiten gedrukt. Geen internet in ZA?? En in een godvergeten gat bij de Oegandese grens wel.... Zal mij worst wezen: ik heb geen internet tegen gekomen, nè!!
Mij nie aantrekken, hier volgt het verhaal van onze tweede week. Veel plezier!
Maandag 11 oktober.
Deze morgen wakker geworden op een leeggelopen luchtmatras. Blijkbaar hadden rondvliegende vishaken een paar piepkleine gaatjes gecreëerd in ons leger. Dat belooft voor de komende dagen. Straks ne keer proberen die pietenollekes te dedecteren én als ‘t kan : ook efkes repareren. Heb zéér degelijke tape bij me. Heb die trouwens altijd bij mij, ook als ik ga fietsen. Al verschillende keren me goed kunnen behelpen met die plakband : gaten in mijn slaapmatje, rits die uit mijn pakking was gescheurd, Leen haar mond dichtgeplakt,…
Maar eerst een gamedrive. Is dagelijkse kost en ik geraak dat absoluut niet beu. Te mooi. Pilanesberg National Park is totaal anders dan Borakalalo, veel uitgestrekter – 552 km² is nen fermen lap - en een compleet andere vegetatie ook met meer dan 350 verschillende boomsoorten.. Meer diersoorten ook, o.a. de big five, en grotere aantallen. Volgens de boekskes zijn hier meer dan 7000 dieren en zo’n 350 vogelsoorten. Es zien of ik hier één van de 40 leeuwen te zien zal krijgen… Nee dus, toch vandaag geen gezien. Houden zich goed schuil…
Vandaag naar de Super-Spar in Sun City. Bevoorrading voor de komende dagen. Valt op dat in de grotere winkels meer blanken winkelen dan onze zwarte medemens. En er is in elke stade en duidelijke opdeling in zwarte en blanke zones. ‘Apartheid’ is nog niet helemaal weg, verre van. Was die niet afgeschaft in 1994 ???
Net buiten het park zijn hier een aantal wandelpaden uitgezet. Leuk wandelen en af en toe zie je een schichtige impala of baviaan wegspurten. Toch een dikke 2 uur zondgelopen in de bush. Zalig ! En die geluiden…
‘s Avonds terug naar het restaurant van het Manyane Resort. Beestig lekker en dat mag je letterlijk nemen. De elandsteak was heerlijk !
Aja, heb één gaatje gevonden in de luchtmatras. Dichtgeplakt met mijne super-tape. Afwachten hoe we morgen wakker worden…
Dinsdag 12 oktober .
Het ene gerepareerde gat in de luchtmatras was blijkbaar geen alleenstaande lek. Wééral plat gevallen. De ondergrond is gelukkig zand en geen keien. Valt nog goed mee….
Om 6u waren we der weer vanonder voor onze dagelijkse ochtend-game-drive. Ander stuk van het park en even boeiend. Prachtige natuur, veel dieren, maar weer geen leeuwen. Wel onze eerste steenbok gezien. Schattig beest.
‘Middags iets ‘kleins’ gegeten in het Pilanesberg Centre, dat benevens een restaurant ook een souvenierswinkel herbergt in het vroegere ‘Magistrates Court’ uit 1936. Het is het enige gebouw dat overblijft van de vroeger stad die werd afgebroken toen het Park werd geopend in 1979. Ook de voormalige bewoners, de Tswane, moesten ergens anders gelokaliseerd worden…
Apropos, in die souvenierwinkel werden we compleet onder de voet gelopen door hordes Italiaans kwekkende mammas die alleen maar oog hadden voor de prularia en on sals wind zagen. Grof !!
Aan onze tent uitgebreid ‘geaperitieft’. Stel jullie voor : gin-tonic ná het eten. Er zijn geen zekerheden meer. Of toch wel….
Om half vijf terug vertrokken voor een korte drive. Eerst efkes gaan kijken in de Iron Age site. Die werd bewoond door de Bakgatla stam en men kan hier nu vrij in rondwandelen. Vanop de Nkakane, een bergje in deze site, heb je een mooi zicht op de omliggende, uitgestreket vlaktes. Heel ver weg lopen enkele olifanten klein te wezen. Volgende stop : de Tilodo dam. Daar komen zéker dieren drinken ‘s avonds. We hadden geluk : moeder rhino kwam met haar kalf het stof wegspoelen en een uitgebreid modderbad nemen op zo’n 20 meter van onze auto. Schitterend. Toen ook ‘vader’ rhino nog es langskwam, was het plaatje compleet.
De terugkeer aan onze tent was minder leuk : we hadden ongenood bezoek gehad van bavianen. Had ze de dag voordien ook al over de camping zien ‘slenteren’, alles onderzoekend wat ze tegenkwamen. En achterna gezeten door met stokken gewapende medewerkers van het park. Maar blijkbaar had niemand in de gaten dat die beesten onze tent hadden opengeritst en de frigobox wat nader hadden onderzocht. Met als resultaat : ALLES opgevreten ! Zelfs de deksels hadden ze van de potten verwijderd. Handige beesten…. Bijgevolg moesten we wééral op restaurant gaan eten….
Woensadg 13 oktober.
Gisteren voor het slapen gaan, de matras extra opgepompt. Maar het mocht niet baten : andermaal wakker geworden op een vrijwel compleet leeggelopen matras…
Na een beetje stretching om onze stijve ledematen op hun positieven te brengen, op pad voor wééral een drive, wééral in een compleet andere omgeving. Rond gereden op zoek naar leeuwen en luipaarden, maar niks daarvan gezien. Jammer.
En terug een wandeling in de vrije natuur. Toen ik vertrok , kwam ik de bavianen tegen. Rukten juist ‘in grote getale’ op naar de campsite…. Leen was aan de tent gebleven en kon die beesten op een ‘gezonde’ afstand proberen te houden… En inderdaad, toen ik terugkwam rond 17u30 was Leen aan het rondlopen, vervaarlijk met een stok zwaaiend naar….. een zwerm van zo’n 25 ‘Banded mongooses’. Die waren ná de bavianen gekomen om het karwei af te maken….
En aangezien we niks eetbaars meer over hadden na het ‘bezoek’ van de bavianen, zijn we maar terug naar het restaurant gehuppeld. Tis daar lekker en goedkoop en de Irish Coffee is er goedkoop (18 rand = 2 euro)…..
Donderdag 14 oktober.
Oesje, benevens gewoonte getrouw een leeggelopen matras zijn we deze ochtend wakker geworden onder een bewolkte hemel. Tis ne keer iets anders. Klote is wel dat de temperatuur ook nen ferme duik genomen heeft. Voorbije 10 dagen konden we rekenen op een slordige 30° plus, nu nog op ‘amper’ 20 graden. Maar, alles positief bekijken en er maar van uit gaan dat het aangenamer is langere afstanden – toch zo’n 600 km naar de Drakensbergen - te rijden bij wat lagere temperaturen. Een rijdende sauna is niet ‘je dát’..
Pilanesberg, Jo’burg, Harrismith, Estcourt, Mooi River. Daar halt gehouden om boodschappen te doen, niet goed wetende dat onze chalet in Kamberg Nature Reserve weer zo’n 40 km van het dichtsbijzijnde stadje ligt waar bevoorrading mogelijk is, zijnde Nottingham Road. En geen propere macadam hé paters, neeje, 25 km gravelroad. Te doen als ‘t droog is, een ramp bij regen….
Bij aankomst scheen de zon, was het nog 20 graden en droog. Maar naarmate de dag vorderde, kwamen uit het zuidwesten wolken aandrijven, die de toppen rondom ons dra wegstopten onder een dik wolkendek. En dat zou de komende 2 dagen zo blijven… Gelukkig had ik hier wél een chalet gehuurd, compleet met keuken en open haard. En… met geen op-te-blazen matrassen. Self catering weliswaar, maar dat was het minste van onze zorgen. De omgeving was adembenemend mooi en we waren de enige ‘bewoners’ van het park. Absolute rust, alleen met onszelf en de natuur. Wééral…. Hebben onze eerste maaltijd sober gehouden : gebakken worst. Honger is de beste saus.
Vrijdag 15 oktober.
Gisteren vroeg naar bed – tegen achten – en ons deze eerste dag hier vree uitgeslapen. Wel helemaal tot half acht…. Amaai, dat wordt wennen : amper 15° én bewolkt. Regen in de lucht, maar voorlopig nog droog. Dus op stap dan maar. Want hier zijn we om te wandelen ! En wandelen zullen we doen. Rustig beginnen : de Mooi River Trail. Door al het bochtenwerk van de rivier hadden we 2 uur nodig om ampr 1 km – in vogelvlucht weliswaar – te overbruggen. Hallucinant mooie vegetatie langs het snelstromende water. En langs de overzijde onze eerste ‘levende’ eland gezien (Leen had al een ferme elandsteak achter de kiezen). Imposant beest. Groot vooral. En toen, toen begon het te regenen. Zonder ophouden. En het werd nóg kouder…. Al de buiten aktiviteiten opgeschort en gekozen voor een uitstap naar Nottingham Forest, heu, Road. De 25 km gravel, dieprood van kleur, waren herschapen in een dikke smurie. Elke pothole deed dat dan ook opspatten tot op het dak ! Onze voorraad voor de komende dagen aanvullen in de Super-Spar. Eindelijk weer een behoorlijke keuze ‘braaivlees’. En Gordon’s gin. Haha, postzegels halen op de Post kan hier ook. Beide ‘instellingen’ enorm service-gericht. Super vriendelijk ! Kunnen ze (Carrefour en consoorten) hier een voorbeeld aan nemen….
Het blijft regenen. Nog meer modder. De Jeep es grondig testen : is waterdicht. Oef. Bij thuiskomst is de groene kleur van de wagen in geen 100 jaar meer te herkennen. Voor mij staat een roestkleurig hoopje. Vanavond toch afspoelen…
Nog altijd regen en geen weer om te braaien. Het wordt dan maar kip, klaargemaakt in de pot. Ook nie slecht, al zeg ik het zelf. En, voor de verandering, vroeg in bed. Met een warme koffie én een whisky derin…
Zaterdag 16 oktober.
Weeral lang geslapen al kun je 7u in belgenland niet écht vroeg noemen. Hier dus wel. Lekker uitgebreid ontbijt met een kijk op de grijze lucht en de donker gekleurde bergen. Om 9u op stap. Regen of geen regen. De bergen in. Naar de watervallen hoger gelegen. Op zo’n 2500meter. Gevonden en een ietsepietse teleurgesteld door het tegenvallende debiet… Zal binnen een maand véél indrukwekkender worden. Als het ‘deftig’ gaat regenen.
Na de watervallen op zoek naar de elanden. En…. gevonden ook. Een ganse kudde, wel 50 stuks ! Enig natuurlijk en ‘veel-geluk-gehad’. Heel dicht kunnen benaderen en dus schitterende foto’s kunnen maken. Een passerende rietbok was bijna geen attraktie meer…. En het gaat regenen en wordt nog kouder. De gevoelstemperatuur toch. Tegen 13u terug in onze warme chalet. Tijd voor een warme soep. Nadien koffie met een ferme whisky derin…. Wat zijn we toch gelukkige mensen…
Zou er vanavond een braai mogelijk zijn ? Nee dus : 2 uur gewacht op de regen die maar niet wilde stoppen. Ons neergelegd bij het weer. Kan alleen maar beter worden…. En dus alweer geen lekker stuk vlees op de rooster. Wel kip in de pot. Hebben dan maar nadien de haard aangestoken. Is ook gezellig…
Zondag 17 oktober.
De regen is opgehouden. Oef . Willen vandaag met gids naar de San-tekeningen gaan. Vertrekken om 9u met onze zwarte begeleider. Toffe pee : jong en dartel. Huppelt zonder zichtbare inspannengen de berg op. Kun je van ons niet zeggen. Zijn al blij dat we kunnen volgen… Leen overtreft haar zelf. Heeft nogal last van hoogtevrees en de laatste paar honderd meter gaat écht wel langs adembenemende paadjes. Chapeau. Maar de tekeningen zijn ook wel de moeite waard. Dateren uit vervlogen tijden (meer dan 2000 jaar oud), werden aangebracht door de sjamanen en stellen alleen elanden voor, het heilig dier van de San. Prachtig in zijn eenvoud. De moeite waard om de uitdaging aan te gaan. Oeps, terug na 5u aan onze chalet. En het blijft droog. Ga vissen in de Mooi Rivier. Net al zo succesrijk als in de Klipvoor dam. Met andere woorden : geen vis aan de haak. Wel mooie dingen gezien aan de Elanddam : 3 stoeiende otters en een roofvogelnest met 2 sneeuwwite jongen derin.
En het blijft waarempel droog wat betekent….. braai !! Nen lekkere lap vlees, zoals je die enkel hier in ZA aantreft, smaakt overheerlijk.
Na de braai de rest van de brandende houtskool in de haard gekieperd. Uitstekend om die in gang te steken, want het blijft ‘s avonds koud. En wat is er gezelliger dan een warme koffie met whisky aan de haard……
Mij nie aantrekken, hier volgt het verhaal van onze tweede week. Veel plezier!
Maandag 11 oktober.
Deze morgen wakker geworden op een leeggelopen luchtmatras. Blijkbaar hadden rondvliegende vishaken een paar piepkleine gaatjes gecreëerd in ons leger. Dat belooft voor de komende dagen. Straks ne keer proberen die pietenollekes te dedecteren én als ‘t kan : ook efkes repareren. Heb zéér degelijke tape bij me. Heb die trouwens altijd bij mij, ook als ik ga fietsen. Al verschillende keren me goed kunnen behelpen met die plakband : gaten in mijn slaapmatje, rits die uit mijn pakking was gescheurd, Leen haar mond dichtgeplakt,…
Maar eerst een gamedrive. Is dagelijkse kost en ik geraak dat absoluut niet beu. Te mooi. Pilanesberg National Park is totaal anders dan Borakalalo, veel uitgestrekter – 552 km² is nen fermen lap - en een compleet andere vegetatie ook met meer dan 350 verschillende boomsoorten.. Meer diersoorten ook, o.a. de big five, en grotere aantallen. Volgens de boekskes zijn hier meer dan 7000 dieren en zo’n 350 vogelsoorten. Es zien of ik hier één van de 40 leeuwen te zien zal krijgen… Nee dus, toch vandaag geen gezien. Houden zich goed schuil…
Vandaag naar de Super-Spar in Sun City. Bevoorrading voor de komende dagen. Valt op dat in de grotere winkels meer blanken winkelen dan onze zwarte medemens. En er is in elke stade en duidelijke opdeling in zwarte en blanke zones. ‘Apartheid’ is nog niet helemaal weg, verre van. Was die niet afgeschaft in 1994 ???
Net buiten het park zijn hier een aantal wandelpaden uitgezet. Leuk wandelen en af en toe zie je een schichtige impala of baviaan wegspurten. Toch een dikke 2 uur zondgelopen in de bush. Zalig ! En die geluiden…
‘s Avonds terug naar het restaurant van het Manyane Resort. Beestig lekker en dat mag je letterlijk nemen. De elandsteak was heerlijk !
Aja, heb één gaatje gevonden in de luchtmatras. Dichtgeplakt met mijne super-tape. Afwachten hoe we morgen wakker worden…
Dinsdag 12 oktober .
Het ene gerepareerde gat in de luchtmatras was blijkbaar geen alleenstaande lek. Wééral plat gevallen. De ondergrond is gelukkig zand en geen keien. Valt nog goed mee….
Om 6u waren we der weer vanonder voor onze dagelijkse ochtend-game-drive. Ander stuk van het park en even boeiend. Prachtige natuur, veel dieren, maar weer geen leeuwen. Wel onze eerste steenbok gezien. Schattig beest.
‘Middags iets ‘kleins’ gegeten in het Pilanesberg Centre, dat benevens een restaurant ook een souvenierswinkel herbergt in het vroegere ‘Magistrates Court’ uit 1936. Het is het enige gebouw dat overblijft van de vroeger stad die werd afgebroken toen het Park werd geopend in 1979. Ook de voormalige bewoners, de Tswane, moesten ergens anders gelokaliseerd worden…
Apropos, in die souvenierwinkel werden we compleet onder de voet gelopen door hordes Italiaans kwekkende mammas die alleen maar oog hadden voor de prularia en on sals wind zagen. Grof !!
Aan onze tent uitgebreid ‘geaperitieft’. Stel jullie voor : gin-tonic ná het eten. Er zijn geen zekerheden meer. Of toch wel….
Om half vijf terug vertrokken voor een korte drive. Eerst efkes gaan kijken in de Iron Age site. Die werd bewoond door de Bakgatla stam en men kan hier nu vrij in rondwandelen. Vanop de Nkakane, een bergje in deze site, heb je een mooi zicht op de omliggende, uitgestreket vlaktes. Heel ver weg lopen enkele olifanten klein te wezen. Volgende stop : de Tilodo dam. Daar komen zéker dieren drinken ‘s avonds. We hadden geluk : moeder rhino kwam met haar kalf het stof wegspoelen en een uitgebreid modderbad nemen op zo’n 20 meter van onze auto. Schitterend. Toen ook ‘vader’ rhino nog es langskwam, was het plaatje compleet.
De terugkeer aan onze tent was minder leuk : we hadden ongenood bezoek gehad van bavianen. Had ze de dag voordien ook al over de camping zien ‘slenteren’, alles onderzoekend wat ze tegenkwamen. En achterna gezeten door met stokken gewapende medewerkers van het park. Maar blijkbaar had niemand in de gaten dat die beesten onze tent hadden opengeritst en de frigobox wat nader hadden onderzocht. Met als resultaat : ALLES opgevreten ! Zelfs de deksels hadden ze van de potten verwijderd. Handige beesten…. Bijgevolg moesten we wééral op restaurant gaan eten….
Woensadg 13 oktober.
Gisteren voor het slapen gaan, de matras extra opgepompt. Maar het mocht niet baten : andermaal wakker geworden op een vrijwel compleet leeggelopen matras…
Na een beetje stretching om onze stijve ledematen op hun positieven te brengen, op pad voor wééral een drive, wééral in een compleet andere omgeving. Rond gereden op zoek naar leeuwen en luipaarden, maar niks daarvan gezien. Jammer.
En terug een wandeling in de vrije natuur. Toen ik vertrok , kwam ik de bavianen tegen. Rukten juist ‘in grote getale’ op naar de campsite…. Leen was aan de tent gebleven en kon die beesten op een ‘gezonde’ afstand proberen te houden… En inderdaad, toen ik terugkwam rond 17u30 was Leen aan het rondlopen, vervaarlijk met een stok zwaaiend naar….. een zwerm van zo’n 25 ‘Banded mongooses’. Die waren ná de bavianen gekomen om het karwei af te maken….
En aangezien we niks eetbaars meer over hadden na het ‘bezoek’ van de bavianen, zijn we maar terug naar het restaurant gehuppeld. Tis daar lekker en goedkoop en de Irish Coffee is er goedkoop (18 rand = 2 euro)…..
Donderdag 14 oktober.
Oesje, benevens gewoonte getrouw een leeggelopen matras zijn we deze ochtend wakker geworden onder een bewolkte hemel. Tis ne keer iets anders. Klote is wel dat de temperatuur ook nen ferme duik genomen heeft. Voorbije 10 dagen konden we rekenen op een slordige 30° plus, nu nog op ‘amper’ 20 graden. Maar, alles positief bekijken en er maar van uit gaan dat het aangenamer is langere afstanden – toch zo’n 600 km naar de Drakensbergen - te rijden bij wat lagere temperaturen. Een rijdende sauna is niet ‘je dát’..
Pilanesberg, Jo’burg, Harrismith, Estcourt, Mooi River. Daar halt gehouden om boodschappen te doen, niet goed wetende dat onze chalet in Kamberg Nature Reserve weer zo’n 40 km van het dichtsbijzijnde stadje ligt waar bevoorrading mogelijk is, zijnde Nottingham Road. En geen propere macadam hé paters, neeje, 25 km gravelroad. Te doen als ‘t droog is, een ramp bij regen….
Bij aankomst scheen de zon, was het nog 20 graden en droog. Maar naarmate de dag vorderde, kwamen uit het zuidwesten wolken aandrijven, die de toppen rondom ons dra wegstopten onder een dik wolkendek. En dat zou de komende 2 dagen zo blijven… Gelukkig had ik hier wél een chalet gehuurd, compleet met keuken en open haard. En… met geen op-te-blazen matrassen. Self catering weliswaar, maar dat was het minste van onze zorgen. De omgeving was adembenemend mooi en we waren de enige ‘bewoners’ van het park. Absolute rust, alleen met onszelf en de natuur. Wééral…. Hebben onze eerste maaltijd sober gehouden : gebakken worst. Honger is de beste saus.
Vrijdag 15 oktober.
Gisteren vroeg naar bed – tegen achten – en ons deze eerste dag hier vree uitgeslapen. Wel helemaal tot half acht…. Amaai, dat wordt wennen : amper 15° én bewolkt. Regen in de lucht, maar voorlopig nog droog. Dus op stap dan maar. Want hier zijn we om te wandelen ! En wandelen zullen we doen. Rustig beginnen : de Mooi River Trail. Door al het bochtenwerk van de rivier hadden we 2 uur nodig om ampr 1 km – in vogelvlucht weliswaar – te overbruggen. Hallucinant mooie vegetatie langs het snelstromende water. En langs de overzijde onze eerste ‘levende’ eland gezien (Leen had al een ferme elandsteak achter de kiezen). Imposant beest. Groot vooral. En toen, toen begon het te regenen. Zonder ophouden. En het werd nóg kouder…. Al de buiten aktiviteiten opgeschort en gekozen voor een uitstap naar Nottingham Forest, heu, Road. De 25 km gravel, dieprood van kleur, waren herschapen in een dikke smurie. Elke pothole deed dat dan ook opspatten tot op het dak ! Onze voorraad voor de komende dagen aanvullen in de Super-Spar. Eindelijk weer een behoorlijke keuze ‘braaivlees’. En Gordon’s gin. Haha, postzegels halen op de Post kan hier ook. Beide ‘instellingen’ enorm service-gericht. Super vriendelijk ! Kunnen ze (Carrefour en consoorten) hier een voorbeeld aan nemen….
Het blijft regenen. Nog meer modder. De Jeep es grondig testen : is waterdicht. Oef. Bij thuiskomst is de groene kleur van de wagen in geen 100 jaar meer te herkennen. Voor mij staat een roestkleurig hoopje. Vanavond toch afspoelen…
Nog altijd regen en geen weer om te braaien. Het wordt dan maar kip, klaargemaakt in de pot. Ook nie slecht, al zeg ik het zelf. En, voor de verandering, vroeg in bed. Met een warme koffie én een whisky derin…
Zaterdag 16 oktober.
Weeral lang geslapen al kun je 7u in belgenland niet écht vroeg noemen. Hier dus wel. Lekker uitgebreid ontbijt met een kijk op de grijze lucht en de donker gekleurde bergen. Om 9u op stap. Regen of geen regen. De bergen in. Naar de watervallen hoger gelegen. Op zo’n 2500meter. Gevonden en een ietsepietse teleurgesteld door het tegenvallende debiet… Zal binnen een maand véél indrukwekkender worden. Als het ‘deftig’ gaat regenen.
Na de watervallen op zoek naar de elanden. En…. gevonden ook. Een ganse kudde, wel 50 stuks ! Enig natuurlijk en ‘veel-geluk-gehad’. Heel dicht kunnen benaderen en dus schitterende foto’s kunnen maken. Een passerende rietbok was bijna geen attraktie meer…. En het gaat regenen en wordt nog kouder. De gevoelstemperatuur toch. Tegen 13u terug in onze warme chalet. Tijd voor een warme soep. Nadien koffie met een ferme whisky derin…. Wat zijn we toch gelukkige mensen…
Zou er vanavond een braai mogelijk zijn ? Nee dus : 2 uur gewacht op de regen die maar niet wilde stoppen. Ons neergelegd bij het weer. Kan alleen maar beter worden…. En dus alweer geen lekker stuk vlees op de rooster. Wel kip in de pot. Hebben dan maar nadien de haard aangestoken. Is ook gezellig…
Zondag 17 oktober.
De regen is opgehouden. Oef . Willen vandaag met gids naar de San-tekeningen gaan. Vertrekken om 9u met onze zwarte begeleider. Toffe pee : jong en dartel. Huppelt zonder zichtbare inspannengen de berg op. Kun je van ons niet zeggen. Zijn al blij dat we kunnen volgen… Leen overtreft haar zelf. Heeft nogal last van hoogtevrees en de laatste paar honderd meter gaat écht wel langs adembenemende paadjes. Chapeau. Maar de tekeningen zijn ook wel de moeite waard. Dateren uit vervlogen tijden (meer dan 2000 jaar oud), werden aangebracht door de sjamanen en stellen alleen elanden voor, het heilig dier van de San. Prachtig in zijn eenvoud. De moeite waard om de uitdaging aan te gaan. Oeps, terug na 5u aan onze chalet. En het blijft droog. Ga vissen in de Mooi Rivier. Net al zo succesrijk als in de Klipvoor dam. Met andere woorden : geen vis aan de haak. Wel mooie dingen gezien aan de Elanddam : 3 stoeiende otters en een roofvogelnest met 2 sneeuwwite jongen derin.
En het blijft waarempel droog wat betekent….. braai !! Nen lekkere lap vlees, zoals je die enkel hier in ZA aantreft, smaakt overheerlijk.
Na de braai de rest van de brandende houtskool in de haard gekieperd. Uitstekend om die in gang te steken, want het blijft ‘s avonds koud. En wat is er gezelliger dan een warme koffie met whisky aan de haard……
-
09 November 2010 - 08:01
RoRo:
Om plakband te sparen en een vrouw te doen zwijgen? Gewoon na iedere zin zeggen, "hebt gelijk", na een 100-tal keren zeggen wordt het stil.... -
09 November 2010 - 09:25
Bo-os Aardvarken:
RoRo, zou dat sidi... kunnen zijn? -
10 November 2010 - 09:29
Filip T:
Al die neuzen op feiten, al die steenbokken en -geiten.
Al dat gesjouw, al die show.
Al die Irish Coffee,
al die philosophie.
Al dat ge-super-spar,
al dat ge-tupper-war.
Al die nationale parken,
al dat anale harken.
Al die fauna en vegatatie,
al dat sauna en irritatie.
Al dat worst wezen,
al die dorst lezen.
Al dat gegamedrive, al dat gesurf-five.
Al die gravelwegen,
al die winds tegen.
Al die gaaaaaz-o-line,
al dat waard het ziene.
Al die vier-maal-viers, al die lege visriviers.
Al dat gespot, al dat gekrot.
Al die gaten repareren,
al dat reepaar eren.
Al die bushes,
al die oesjes.
Al die verjaagde stammen,
al die leegte uitkammen.
Al die apartheid,
al die Hap-paar(d)-tijd.
Al die leeuwen,
al dat geeuwen.
Al die luie paarden,
al die nog luider paarden.
Al dat gedoe, al dat zo moe.
Al dat vroeg opstaan,
al dat gebaviaan.
Al die harige beesten, al die nare veesten.
Al die elanden stuk,
al die shit en suck.
Al die olifanten,
al dat lanterfanten.
Al die open haarden,
al die zebrapaarden.
Al die braai, al dat gedraai.
Al dat godvergeten,
al dat opgegeten.
Al die pelgrimstochten,
al die harige speldbochten...
Al die hoogtevrees,
al die droogte van vlees...
En al dat selfcateren,
zonder Westfleteren...
Al dat afzien voor een teken aan de wand,
al dat San(t)in eigen land.
Dat alles voor een simpele Santé-kening.
Cha-beau-kening!
-
10 November 2010 - 10:37
Bheki Khumalo:
"BOB SKOP COSATU UIT ZIM". Mugabe se optrede is 'n "taai klap" in pres. Mbeki se gesig.
Mugabe het gister 'n feitesending van Cosatu, die ANC se grootste alliansievennoot, uit die land geskop. Die besluit volg blykbaar op 'n nood-kabinetsvergadering wat gister deur Mugabe byeengeroep is.
Die konfrontasie het omstreeks 12:00 begin toe 'n groep van sowat 20 gewapende polisielede, immigrasie-amptenare en lede van die berugte sentrale intelligensie-organisasie (CIO) by die afgevaardigdes se eerste vergadering met plaaslike werkerorganisasies ingestorm en die Cosatu-lede beveel het om die land te verlaat.
Die polisie het die lede na die internasionale lughawe vergesel waar hulle aangesê is om die volgende vlug na Suid-Afrika te haal.
.
.
.
.
Ná onderhandelings met immigrasie-overhede op die lughawe, is die groep met toeristevisums die land binnengelaat.
Toch goe verstaanbaar nie?
-
13 November 2010 - 15:04
Reposado:
ligt van #t fleske weer in een coma? Is de Koo al bekomen van Mama Mia? Wie is die Zwitser die over COSATU spreekt? Nooit van president Zuma van zuid Afrika heeft gehoord?
leg eens uit waarom X-4 niets meer uit te leggen heeft? Gin tonic niet na het eten mag gedronken worden door mensen die constant eten? er voor de amarula niet mag worden gebraaid? Leg me het uit... hum -
14 November 2010 - 22:41
Filip T:
Door mijn T weet ik intussen dat van 't Flesken problemen heeft met zijn interlip en dat er intussen druk gevogeld wordt in drie talen. Al de rest is San-peetjes aan 't tekenen terwijl ik het mag uiTleggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
