Dag 18 - Fietsen in de buurt van Xábia

Ik schrijf over het verleden, aangezien ik gisteren - dag 18 dus, mijne computer het nodig vond om updates te doen. En dat duurde me toch ietsje te lang….

30 mei 2017

Heuglijke gebeurtenis met bijhorend klaroengeschal: Leentje is jarig…. Ik wip om 6u45 uit mijn nest en stuur een berichtje, versierd met bloemen en een selfie, zodat ze zich nog enigszins kan voorstellen hoe ik er hier bij loop… Toch raar als je je lief van op afstand moet gelukwensen en als troost erbij kunt zeggen: “De champagne ligt al te koelen”. Bon, ik ga dat wel goedmaken als Leentje op 7 juni arriveert in Malaga…

Alles rustig vandaag. Ontbijten en kijken naar de voorbijschuivende wolken, die niet veel blauw de kans geven. De Montgó schuilt nog in de wolken. Zal wel beteren zeker?!

Om 10u vind ik het hoogtijd om Charel in gang te zetten, ’t is verdorie al bijna middag. Toch een eindje fietsen vooraleer ik de kust bereik. Man, waar ben ik hier beland! Dat is hier een badplaats waar ik van steiger. Druk!! Overal parkings die vol staan met opvallend veel Engelsen, langs de kust één rij restaurants –Spaanse en buitenlandse keuken, winkels van internationale ketens, souvenirwinkels, reisagentschappen, immobiliën kantoren, bars… Name it. En de stranden volgepakt met mensen, die zich op hun ligstoelen in allerlei bochten wringen om toch maar elk plekje van hun “wel-al-heel-bruin lijf” aan de zon te etaleren. Verkopers met kleurige doeken laveren daartussen om iets te slijten. En die geur! Mengeling van allerlei ondefinieerbare chemicaliën die aan de gebruiker grootse resultaten beloven..

Charel stribbelt wat tegen – wil nog wat vrouwelijk schoon bekijken zeker?, maar ik wil weg. Andere kant op!

Direct omhoog langs de CV-742. Mijn eerste halte, Creu del Portotxol. Een uitkijkpunt hoog op de klippen, van waaruit een paar wandelingen vertrekken, naar Cap Prim in het noorden en Cap Negre in het zuiden. Ik doe er eentje, naar Cala de la Barraca o del Portitxol. Naar beneden dus, tussen lavendel, tijm, rozemarijn en sparrenbomen. Is hier een micro-klimaat…. Zeker de moeite. Weer naar boven al puffend en blazend…
Het enige negatieve op mijn wandeling: de vele ‘zakdoekjes-na-het-plassen en/of zweten’ tussen de struiken. Moest ik elk doekje inwisselen tegen een briefje van 5 euro, ik kon onbezorgd nog een extra maand in Spanje rondtoeren…..
Doe nog een paar andere schitterende stops aan uitkijkpunten: L’Illa, La Falzia. Die laatste ligt 150 m boven de baai van Portitxol en de flora is overweldigend. Tussen de witte sparren (Pinus helepensis), staan allerlei endemische planten mooi te wezen. En die geuren! Eén voet van het pad en er ontsnapt een tijm- en lavendel geur.
Ik klim met Charel verder naar Cap de la Nau, waar op de top sinds 1914 een vuurtoren staat te blinken.

Verder kom ik aan Ambolo, hoog boven een steile rotskust. De Middellandse Zee ligt een paar honderd meter lager te schitteren. Het uitzicht is prachtig: links in de verte ligt Cap de la Nau klein te wezen, rechts beneden ‘La Isla de Ambolo’ of ‘del Descubridor’, gescheiden van het continent door een smalle zee-engte.

Ik daal af en haal weer snelheden van boven de veertig. Ik voel Charel af en toe een ‘zwiepke’ maken in de haarspeldenbochten, maar we houden ons recht. Zo’n afdaling geeft een kick…..

Een dikke pluim voor de automobilisten. Die blijven netjes achter mij rijden, als ik tegen 11 à 12 km per uur naar boven schuifel. En geen ambetant getoeter of degenererende blikken. Er staan hier trouwens genoeg verkeersborden dat de afstand tussen fietser en auto 1,5 m moet zijn. En dat wordt gerespecteerd! Chapeau!

Het is 15u als ik terug op de camping ben. Ook hier is het merendeel van het merk GB… Komt er net eentje toe, met een mega-caravan. Duurt wel even eer die mastodont op zijn plaats staat. Blij als een kind manoeuvreert hij van op afstand zijn caravan…

Ik heb nog niet genoeg gefietst, vindt Charel. Ik moet er nog even tussenuit. Ik ga naar de ‘oude stad’ op de heuvelflank, maar behalve smalle straatjes is hier niet echt veel te zien. Terug dan maar, in een wijde bocht omheen de ‘nieuwe stad’….

Oesje, is al laat en ik heb nog niet gegeten… Maak een potje van champignons, ui, look en groene paprika. De Engelsen naast mij verdwijnen plots in hun caravan. Ze houden duidelijk niet van look en ’t is al de tweede dag op rij dat ik die ruimschoots gebruik…. Smaakt heerlijk met een flesje Rueda-wijn ‘Abadía Mantrús’….