Eindspel.....

Bij dezen waarschijnlijk het laatste verhaalke van een vulcano-toerist.

Zoals gewoonlijk wakker geworden op een onmenselijk vroeg uur. Al moet ik zeggen dat het toch al een half uur later is dan toen ik in de bush logeerde. Dus we houden het op 6u...

Vandaag stond er niks spannends op 't programma. Behalve mijn toermate (de corolla van 179 rand/dag) inleveren had ik geen plannen. Gewoon doen wat iedereen hier in afrika lijkt te doen... niks dus. Zelfs ik word het hier gewoon..

Dus Arne en ik naar Fourways Mal, autoke ingeleverd, wat inkopen gedaan om de komende twee dagen te kunnen overleven, wat beddegoed gekocht voor in het huis van Henk (bespottelijk goedkoop...), en tegen dat we het goed in de mot hadden, was het al elf uur... En zeggen dat Arne vandaag een super-produktieve dag had ingecalculeerd... Om morgen, zondag dus, MIJN LAATSTE ALHIER, te kunnen gaan naar BOrakalalo, een natuurpark zo'n 60km boven Brits, dat op zijn beurt toch 70km van ons bed is gelegen. Wat wij daar gaan doen, vraagteken, vraagteken. In de eerste plaats VISSEN..... En als de vis niet bijt, wat zeer waarschijnlijk is met een held als ik, kunnen we nog een ritje door het park gaan maken. Is van alles te zien. Van de super-gezellige wrattenzwijnen tot de mastadontale (is dat nederlands of afrikaans...)witte neushoorn. Dus het belooft leuk te worden als afsluiter.. Tenminste als de weergoden mij nog een leuke afsluiter gunnen en niet besluiten dat ik al genoeg geluk had op deze trip. Deze avond, een paar uur geleden, kwam er hier een onwederke over om 'U' tegen te zeggen. Er waren maar een paar donderslagen, maar de eerste was er eentje dat kon tellen..

Maar nu is het droog, Arne heeft zijn presentatie afgewerkt, we hebben een stel 'tettingen' gestoken om gans het stuwmeer in BOrakalalo leeg te vissen, de pinten liggen al in koeling, de biltong is aan het aclimatiseren en we hebben daarnet smakelijk 'gebraaid' (nog maar es). Dus morgen kan er echt niks mis gaan. Nee toch???

En maandag ga ik dan huiswaarts toe. Vol goede moed en vriendelijkheid... Terug naar de 'real world', terug naar mijn soulmate. Naar de verwaarloosde tuinen, nog niet gemonteerde keuken in BOttelare, te schilderen deuren, keukenblad dat aan vervanging toe is, naar.... DE VRIENDEN !!!!!

Tenminste als mijn gebeden niet worden verhoord en de wereld nog maar eens wordt geterroriseerd door een bv. onnozel vulkaantje....

Wees alvat getroost mijn lief, als alternatief heb ik alreeds een velo gekocht. Zo kan ik in uiterste nood de terugreis aanvangen op 2 wielen....

En mijn allerliefste Leentje, gene paniek. Ik wordt dinsdagmorgen opgehaald in Zaventem door de enige, echte en onvolprezen Koen, zoon van.

Nog een berichtje voor Inge: geen stokstaartjes gezien. Misschien morgen?? Zal er van afhangen hoeveel pinten ik ga drinken... :-)


Waarde lezers, tot straks aan de toog ergens in belgenland....