Dag 31 – Van Humilladero naar Zahora

12 juni 2017

Rode lucht ’s avonds belooft wind ’s anderendaags en dat is weeral gebleken. Gelukkig maar, want het is bloedheet. Nu al…

Reisdag vandaag, dus vroeg uit de veren…… Of dat was toch de bedoeling…. Maar kunnen half negen – durf het niet in cijfers te zetten, moeilijk ‘vroeg’ noemen. Haaaaaa, wat slapen we heerlijk hier. Vogels die fluiten geven rust en kalmte alom en absoluut geen ‘opstaan-gevoel’….

In recordtijd alles opgeruimd. Tegen negen uur, zegge en schrijven 9 uur, waren we klaar om te vertrekken….
Onze eerste halte: 2 km verder, in ’t hart van Humilladero, camionnette aan de kant en genieten van een ontbijt. Een lekkere koffie met een broodje belegd met kaas en bacon. Smaakt zo heerlijk weg…

Kortste weg ingezet op de GPS naar Arcos de la Frontera en dat betekent dat we langs een stuk van de ‘Ruta de los Pueblos Blancos’ rijden. Je hebt óveral in Andalusië witte dorpen, maar hier liggen ze wel mooi in serie naast mekaar.
Olivera, hoog op een heuvel, waar de burcht nóg hoger bovenuit torent en steile straatjes tussen de witgepleisterde huizen omhoog kronkelen. Mijn GPS – de snoodaard, wou me daar doorheen loodsen, maar ik heb bijtijds de bevelen genegeerd en een omtrekkende beweging gemaakt. Eigenlijk jammer, ’t schijnt dat ze hier één van de beste olijfolies van Spanje hebben….

In Bornos – dat aan de oevers van het gelijknamig stuwmeer ligt, een sanitaire stop ingelast. Als het warm is moet je drinken, veel drinken. Vers geperst sinaasappelsap brengt enig soelaas, maar een pint smaakt mij nog beter.
Op de toog staan 2 bakken ‘Ciruelas de Bornos’, 2 kg voor 1 euro. Stel je voor. Blauwe pruimen begod. Wanneer worden die bij ons ten berde gebracht? Augustus, september? Diepblauwe pruimen ‘als eieren zo groot’, heerlijk sappig, onbespoten en zodoende culinair ‘maagdelijk’, gekweekt met liefde door de papa van ’t café-bazin en vers geplukt door deze keuterkneut, net voorzichtig op de toog gezet naast een ouwerwetse keukenweegschaal en direct door ons, levensgenieters pur sang, na nóg een consummatie, bijna als tere, kwetsbare vrouwenborsten, in onze ijskast opgeborgen. Wel blij dat het bij pruimen bleef…

We passeren én negeren Arcos de la Frontera. Nochtans een mooie stad, vol geschiedenis, veel te zien. Ligt aan de rand van een steile afgrond. Olijven, druiven, paarden. De drie-eenheid van Arcos.

En het blijft maar waaien en de temperatuur gaat makkelijk boven de 35…

Waar we van Arquantera tot Arcos tussen de olijfbomen reden verandert dat naarmate we zuidelijker, naar Vejer de la Frontera rijden. We komen in het land van zonnebloemen, korenvelden en windmolenparken. Zo ver je kunt kijken gele velden vol zonnebloemen, die kleiner zijn dan de Franse variant, maar anderhalve maand vroeger rijp zijn. Korenvelden, wiegend in de wind, die nú worden gemaaid. Waar wij enorme ‘balen’ stro met de ‘pickup’ samen persen, zijn ze hier ‘behandelbaar’, veel kleiner. Zouden die hier nog manueel op de kar geladen worden? Lach niet: hier wordt het onkruid in grote velden nog door tientallen mensen naast mekaar, met een ‘schoffel’ los gehakt….

Om twee uur in de middag landen we op camping ‘Pinar San José’ in Zahora/Caños de Meca. Het hoogseizoen is hier al begonnen, de prijs met ASCI-kaart van 17 euro geldt niet meer, is nu 26 euro. Prachtige camping: mooi sanitair, groot zwembad, restaurant, mercado…. En géén Nederlanders….

We trekken naar het restaurant en waar ik de intentie had – mede door aandringen van Leentje, om het bij één schotel te houden, wil zij nu toch wel de ‘menu del dia’ zeker!?! Om kort te gaan: ’t was wééral feest….

En ik wil nog fietsen, Elodie niet. Alleen zijn de ‘Senderos’ in het ‘Parque Natural de la Breña y Marismas de Barbate’ bij deze droogte niet “be-fietsbaar” en rij ik zwalpend door de sterke rukwinden, richting Caños de Meca en geniet van de wilde golven en de kitesurfers op de oeps, Atlantische Oceaan alweer. De Faro de Trafalgar schittert tegenzon. Morgen meer over deze voor Engelsen toch wel héél bijzondere plek.

En wééral rode, ondergaande zon. En wééral GT…